تبریز: دانشگاه تبریز ، دانشکده کشاورزی ، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۹۰ص
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
رشته زراعت
Date of degree
۱۳۹۰/۰۵/۲۵
Body granting the degree
تبریز: دانشگاه تبریز ، دانشکده کشاورزی ، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
کمبود آب در بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک جهان از جمله کشور ما به عنوان مهمترین عامل محدود کننده تولیدات گیاهان زراعی مانند عدس بهصشمار میصرود .بر این اساس آزمایشی بهصورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۸۹ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا در آمد .در این آزمایش عملکرد و اجزای عملکرد ارقام عدس) کیمیا، گچساران و محلی کرمانشاه (در شرایط آبیاری مطلوب و محدود بررسی -شد .سطوح آبیاری بر اساس تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A شامل۷۰ ،۱۰۰ ، ۱۳۰ و ۱۶۰ میلیمتر تبخیر در کرت های اصلی و ارقام عدس در کرت فرعی قرار گرفتند .نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که سطوح مختلف آبیاری به طور معنیداری عملکرد و اجزای عملکرد به جز تعداد دانه در نیام را تحت تأثیر قرار داده است .درصد پوشش سبز و دوام آن، تعداد شاخه های فرعی، تعداد برگ در گیاه و تعداد نیام در بوته بر اثر کمبود آب کاهش یافت، که در مجموع موجب کاهش اجزای عملکرد و در نهایت عملکرد دانه شد .رقم گچساران بیشترین درصد پوشش سبز، تعداد برگ در بوته، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام، وزن خشک نیام، وزن خشک ساقه، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه را در مقایسه با ارقام کیمیا و محلی داشته است .رقم کیمیا هم بیشترین تعداد شاخه فرعی در بوته و وزن خشک برگ را دارا بود .رقم محلی بهدلیل تعداد نیام در بوته و تعداد دانه در نیام کمتر نسبت به دو رقم دیگر، وزن هزار دانه بیشتری داشت .اثر متقابل سطوح مختلف آبیاری و ارقام بر ارتفاع گیاه، وزن هزار دانه و عملکرد معنی دار بود .به طورکلی معلوم گردید که ارقام اصلاح شده عدس) کیمیا، گچساران (کمبود آب را بیشتر تحمل میصکنند و عملکرد قابل قبولی در این شرایط دارند.
Text of Note
cultivar interaction for plant weight, 1000 grain weight and grain yield was also significant. In general, it became clear that Kimia and Gachsaran are more tolerant to water deficit and have acceptable yield under these conditions. Shortage of water in many arid and semi-arid regions of the world, such as our country, is the most restricting and limiting factor of agricultural plant production such as lentil. Thus, a split plot experiment based on complete block design with three replications was conducted in 2010 at the Research Farm of the Faculty of Agriculture, University of Tabriz. In this experiment, yield and yield components of lentil cultivars (Kimia, Gachsaran and Local kermanshah) were studied under well and limited irrigation conditions. Irrigation treatments were 70, 100, 130, 160 mm evaporation from class A pan. Irrigation treatments were located in main plots and lentil cultivars were allocated to sub-plots. Results indicated that yield and yield components, except grains per pod, were significantly affected by irrigation treatments. Percentage and duration of green cover, branches per plant, leaves per plant and pods per plant were reduced as a result of water deficit, leading to reductions in yield components and final grain yield. Gachsaran had the highest percentage green cover, leaves per plant, pods per plant, grains per pod, pod dry weight, stem dry weight, biological yield and grain yield, compared with Kimia and Local cultivars. Kimia had the highest branches per plant and leaf dry weight. Local cultivar had the highest 1000 grain weight, due to less number of pods per plant and grains per pod, compared with other two cultivars. The compared with other two cultivars. The irrigation