بررسی فرآیند طرح و برنامه ریزی شهرهای جدید (مورد نمونه شهر جدید گلبهار)
First Statement of Responsibility
/زهرا سردار امیری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
تبریز: دانشگاه تبریز، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، گروه برنامه ریزی شهری
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۷۶ص.
Other Physical Details
: مصور، جدول، نمودار، عکس ۲۹ در ۳۰ س.م.-+ یک لوح فشرده
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
واژه نامه بصورت زیرنویس
Text of Note
کتابنامه ص.: ۱۷۱-۱۷۶
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
جغرافیا، برنامه ریزی شهری
Date of degree
۱۳۸۲/۰۴/۲۵
Body granting the degree
تبریز: دانشگاه تبریز، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، گروه برنامه ریزی شهری
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
ایجاد شهرهای جدید را می توان یکی از هدفهای توسعه ملی، بخصوص پس از پایان جنگها دانست .این فرایند، معمولا در پی بازسازی ملی و بوسیله مطالعات آمایش سرزمین و یا از طریق طرحهایمنطقهای بدست میآید. در دهههای اخیر، استان خراسان و بخصوص شهر مشهد با روند صعودی جمعیت شهرنشین مواجه بوده است .که در این بین شهر مشهد مهمترین کانون جذب جمعیت در شهرستان مشهد و استانخراسان بوده است .توسعه فیزیکی این شهر بدلیل پدیده تمرکز مشکلات کارکردی و مدیریتی فراوانی را ایجاد نموده است .که جهت بسامان درآوردن روند توسعه، احداث شهرهای جدید پیشنهاد شدهاست .شهر جدید گلبهار در ۴۵ کیلومتری شهر مشهد، نخستین شهر جدید مادر شهر مشهد در جذب سرریز جمعیتی و تمرکز زدایی از منطقه بوده است .این رساله، روند طرح و برنامهریزی این شهر جدید را جهت دستیابی به اهداف مورد بررسی قرار داده است .نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده عدم موفقیت شهر جدید گلبهار در دستیابی بهبرنامهها و پیش بینیهای انجام گرفته بوده است بطوریکه تا سال ۱۳۸۱ تنها حدود ۱۰ درصد ۲۳۹۷) نفر) از حداقل جمعیت پیش بینی شده شهر در سال ۱۳۷۵ که ۲۴۰۰۰ نفر بوده است تحقق یافته و این روند در مورد مسکن و اشتغال نیز صادق است .عمده ترین عواملی که سبب عدم موفقیت شهر جدید گلبهار در دستیابی به اهداف مورد نظر بوده است شامل :عدم تغییر الگوهای توسعه شهر مشهد و عدم مهار گسترش حاشیه نشینی ، مکانیابی نامناسب و ضعف سیستم مدیریتی در تامین خدمات و تسهیلات مورد نیاز شهروندان بوده است .که برای ارتقاء جایگاه آن ، تغییر الگوهای توسعه شهر مشهد،کنترل ضوابط حریم شهر و اولویت دهی به تامین خدمات و تسهیلات مورد نیاز شهروندان و کارآمد سازی سیستم مدیریتی ازطریق ایجاد سیستم مدیریتی مشارکتی مردم وشرکت عمران، برنامهریزی تعاملی ومداومت درکلیه استانداردها وساختارهای طراحی شده و برنامههای اجرایی در جهت هدایت به سطح آرمانی ضروری بنظر میرسد .