عنوان

نیچه و امر تراژیک,‮‭Nezsche and the Tragic‬

Number

‭۲۱۰۵۸پ‬

.Language of Text, Soundtrack etc

per

Title Proper

نیچه و امر تراژیک

Parallel Title Proper

‮‭Nezsche and the Tragic‬

First Statement of Responsibility

/آزاد چیره

Name of Publisher, Distributor, etc.

: ادبیات فارسی و زبانهای خارجی

Date of Publication, Distribution, etc.

، ‮‭۱۳۹۷‬

Name of Manufacturer

، افشاری

Specific Material Designation and Extent of Item

‮‭۹۱‬ص‬

Text of Note

چاپی - الکترونیکی

Dissertation or thesis details and type of degree

کارشناسی ارشد

Discipline of degree

فلسفه گرایش غرب

Date of degree

‮‭۱۳۹۷/۱۲/۱۱‬

Body granting the degree

تبریز

Text of Note

نیچه یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان دوره مدرن است که در اواخر قرن نوزدهم زندگی می‌کرد .نیچه را نمی‌توان به راحتی در هیچ جریان فلسفی جای داد ولی می‌توان او را میراث‌دار سنت انتقادی فلسفه آلمانی دانست .چشم‌انداز انتقادی نیچه او را به سوی نقد بحران‌های جامعه مدرن و لزوم تعریف ارزش‌های نو، به منظور یافتن معنا و هدفی تازه برای زندگی کشاند، تا این ارزش‌ها در خدمت یک زایش دوباره فرهنگی قرار گیرند .بر این اساس، نیچه در کتاب زایش تراژدی با رجوع به فرهنگ یونان باستان و تحلیل تراژدی، سعی می‌کند نشان دهد که فرهنگ تراژیک با درک عمیق‌تری که از هستی و مسائل انسانی دارد، می‌تواند درمانی برای نواقص فرهنگ علم‌گرای مدرن باشد .در این تحقیق سعی می‌کنیم پیشفرض‌های معرفتی و اخلاقی کتاب زایش تراژدی را که نیچه بر اساس آنها فرهنگ مدرن را نقد و فرهنگ تراژیک را ترجیح می‌دهد روشن کنیم پیشفرض‌هایی که در خود کتاب زایش تراژدی به آنها اشاره‌ای نمی‌شود .با ملاحظه آثار نیچه در دوره اول فکریش که این پیشفرض‌ها از آنها استخراج شده‌اند، می‌خواهیم به نتایج زیر برسیم :اولآ نیچه حقیقت را همچون استعاره فهم می‌کند و بر این اساس به نقد علم و علم‌گرایی مدرن می‌پردازد و به حکمت تراژیک آری می‌گوید .دومأ نیچه فرهنگ را همچون ساختار سلطه و سلسله مراتب فهم می‌کند و بر این اساس است که آرمان‌های اخلاقی دوره مدرن مبنی بر برابری و نفی انقیاد را زیر سوال می‌برد .و سومأ اینکه نیچه در کتاب زایش تراژدی این دو مقدمه را پیشفرض قرار داده است و بحث‌های او درباره فرهنگ، هنر و معرفت تنها با در نظر داشتن این دو مقدمه قابل توجیه و معنادار می باشد

Text of Note

Nietzsche is one of the most prominent philosophers of the modern period, who lived in the late nineteenth century. Nietzsche cannot easily be placed in any philosophical mainstream, but he is inherited from the critical tradition of German philosophy. Nietzsche's critical perspective led him to discern the crises of the modern society and the need to define new values in order to find a new meaning for life, in order to serve these values as cultural rebirth. Accordingly, Nietzsche tries to show in his book, the birth of tragedy, referring to ancient Greek culture and tragedy analysis, that tragic culture, with a deeper understanding of being and human affairs, can be a remedy for the imperfections of modern scientific culture. In this research we try to clarify the epistemic and ethical presumptions of the book of the birth of tragedy by which Nietzsche, based on modern critique and prefer tragic culture; the presumptions that are not mentioned in this book. we want to reach the following results, in Consider to the works of Nietzsche in his early thoughts, which these presumptions are extracted from. First, Nietzsche understands the truth as metaphor, and, accordingly, criticizes modern science and says yes to the tragic wisdom. Second, Nietzsche understands culture as the structure of domination and hierarchy and on this basis, it challenges the moral ideals of the modern period of equality and negation of subjection. And, in the third place, Nietzsche presuppose these two pretexts in the book of the birth of tragedy and his discussions about culture, art and knowledge are only justified by the consideration of these two presumptions

Parallel Title

‮‭Nezsche and the Tragic‬

چیره، آزاد

Chire, Azad

Public note

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی