بررسی و تحلیل اثرات تبدیل روستا به شهر بر حوزه پیرامونی مطالعه موردی :شهر زرینه در شهرستان دیواندره
First Statement of Responsibility
/سنایت کرمی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: برنامهریزی و علوم محیطی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۷
Name of Manufacturer
، راشدی
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - الکترونیکی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
جغرافیا و برنامه ریزی روستایی گرایش مدیریت توسعه پایدار
Date of degree
۱۳۹۷/۰۶/۱۹
Body granting the degree
تبریز
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
در اغلب کشورهای درحال توسعه یکی از مهمترین راهبردها برای کاهش نابرابریصهای منطقهصای، تبدیل روستاها به شهر و تقویت آنها بوده است .در ایران نیز از دهه هفتاد این روند سیر صعودی به خود گرفت به طوری که از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۵ تعداد شهرهای ایران از ۶۱۲ به ۱۲۴۵ رسیده است و در سرشماری سال۱۳۹۵ ، جمعیت ساکن در نقاط شهری ۱/۷۴ درصد و جمعیت ساکن در نقاط روستایی، ۹/۲۵ درصد بوده است .هدف از این تحقیق بررسی و تحلیل اثرات تبدیل روستا به شهر بر حوزه پیرامونی با در نظر گرفتن چهار بعد اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، کالبدی و زیست محیطی است .منطقه مورد مطالعه شهر زرینه) در سال ۱۳۷۹ به شهر تبدیل شد (شهرستان دیواندره استان کردستان می باشد .روش تحقیق اسنادی- دپیمایشی بوده و پرسشنامه از نوع محقق ساخته می باشد که پس از بررسی روایی و پایایی میان اعضای نمونه (۲۰۰ نفر از شهروندان زرینه و اهالی روستاهای پیرامونی (توزیع و پس از گردآوری اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماری SPSS مورد تفسیر و تحلیل قرار گرفت .نتایج این پژوهش نشان داد، زرینه پس از شهر شدن با وجود افزایش تنوع شغلی و ساخت و ساز مسکن، تحولات چشمگیری در ابعادهای مورد بررسی مشاهده نشده است و جنبهصهای منفی نیز با تبدیل شدن زرینه به شهر، همچون افزایش هزینه زندگی، افزایش قیمت زمین، افزایش آلودگی صوتی، تبدیل اراضی کشاورزی به مسکونی و کاهش چشم اندازهای طبیعی داشته است .بنابراین تنها با در نظر گرفتن معیار جمعیتی نمی توان به تنهایی در تفکیک مکان های روستایی از مکان های شهری بهره برد و در روند تبدیل روستا به شهر توجه به معیارها و متغیرهای لازم همچون عوامل نهادی، کارکردی و زیرساختی ضروری است
Text of Note
In most developing countries, one of the most important strategies for reducing regional inequalities has been to transform the countryside into a city and strengthen it. In Iran, since the 1970s, the trend has risen, so that from 1375 to 1395 the number of Iranian cities has increased from 612 to 1139, and in the 1395 census, the population living in urban areas is 74 and the population living in rural areas, 25.9 . The purpose of this research is to investigate and analyze the effects of rural-to-city conversion on the peripheral domain, taking into account four dimensions of economic, socio-cultural, physical and environmental. The area under study in the city of Zarineh (in 2000) became the city of Divandareh in Kurdistan province. The research method is documentary-survey and a researcher-made questionnaire is used. After assessing the validity and reliability of the sample members (200 Zarin residents and residents of the peri-urban villages), the data were analyzed by SPSS software. It was analyzed. The results of this study showed that Zarineh after urbanization, despite increasing job diversity and housing construction, no significant changes have been observed in the dimensions of the study. Negative aspects have also been changed with the increase of the cost of living, increase Land prices, increased noise pollution, the conversion of agricultural lands to residential areas and the reduction of natural landscapes. Therefore, considering the demographic criterion alone, it is not possible to use urban spatial separation in rural areas. In the process of converting from village to city, it is necessary to pay attention to the necessary criteria and variables such as institutional, functional and infrastructural factors