ارزیابی شاخص های کالبدی مسکن با رویکرد توسعه پایدار) مطالع موردی:مناطق۲ و ۴شهر تبریز (
First Statement of Responsibility
/مازیار حسین پور
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: جغرافیا و برنامه ریزی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۶
Name of Manufacturer
، افشاری
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
جغرافیا برنامه ریزی شهری
Date of degree
۱۳۹۶/۰۶/۱۲
Body granting the degree
تبریز
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مسکن یکی از نیازهای اصلی برای بقاء و توسعه جوامع بشری بوده و مسکن مطمئن، با دوام و پایدار برای هر انسانی ضروری است .بااین حال دسترسی به مسکن پایدار در اغلب کشورهای در حال توسعه به واسطه مشکلات فراوان مالی، مدیریتی و ظرفیتی به دلیل رشد شتابان دشهرنشینی با مسائل بسیاری همراه است.در شهرهای امروزی، مسکن بخش بسیار بزرگی از کاربری های شهری را به خود اختصاص داده است، همچنین مصرف کننده بخش زیادی از انرژی و منابع وارد شده به شهرها نیز می باشد .بر این اساس پایداری مسکن گامی مهم در دست یابی به توسعه پایدار شهری قلمداد میشود .در شهر تبریز نیز به عنوان یکی از کلان شهرهای اصلی کشور، پایداری مسکن و به ویژه پایداری کالبدی آن، از اهمیت ویژه ای برخوردار است .پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی با هدف بررسی و ارزیابی شاخص های پایداری کالبدی مسکن در دو منطقه۲ و ۴شهر تبریز پرداخته است .و برای رسیدن به این هدفصدر ابتدا ۹ معیار پایداری کالبدی مسکن)کیفیت ساختمان،اسکلت ساختمان،همجواری مسکن با سایر کاربری ها،قدمت ساختمان، تعداد طبقات ساختمان، تراکم ساختمانی،نظام تفکیک قطعات،سطح اشغال و شیب اراضی( با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبیAHP فازی در محیط نرم افزارGIS ،اقدام به ارزیابی هرکدام از معیارهای پایداری کالبدی به صورت انفرادی گردید .درنهایت با تشکیل ماتریس مقایسه زوجی وزن هرکدام از معیارها در تعیین پایداری کالبدی نهایی مساکن دو منطقه۲ و ۴شهر تبریز به دست آمد و سپس با تلفیق نهایی معیارهای مختلف دخیل در ارزیابی پایداری کالبدی براساس وزن های اختصاص داده شده به آن ها، در محیط GIS نقشه پایداری کالبدی مساکن دو منطقه مذکور به دست آمد .در منطقه دو طبقه پایداری زیاد بیشترین وسعت منطقه که برابر ۳۱۵ هکتار) یعنی ۷۱ از مساحت مساکن منطقه (می باشد را به خود اختصاص داده است و پایداری بسیار زیاد نیز تنها ۱ از مساحت منطقه ۲ در را به خود اختصاص داده است یعنی در این منطقه ۷۲ از مساحت منطقه مورد بررسی دارای پایداری زیاد و بسیار زیاد بوده است .در حالی که مساحت طبقه با پایداری زیاد و بسیار زیاد در منطقه ۴ تبریز تنها ۴۸/۳ بوده است و در منطقه ۴ طبقه با پایداری نسبتا متوسط با وسعت ۴۳۷ هکتار طبقه غالب منطقه بوده و و ۶۸ از مساحت کل منطقه ۴ را به خود اختصاص داده است و طبقه با پایداری کالبدی متوسط در منطقه ۲ حدود ۸ از مساحت منطقه (۲۷هکتار (را به خود اختصاص داده است در حالی که در منطقه ۴ این طبقه حدود ۲۷ درصد از مساحت منطقه را در برگرفته است .بنابراین به طور تجمعی می توان گفت که در منطقه دو طبقه با پایداری کالبدی متوسط و نسبتا متوسط و ۲۶ از مساحت منطقه را در برگرفته است در حالی که این دو طبقه) متوسط و نسبتا متوسط (در منطقه ۴ حدود۹۶ از مساحت منطقه را به خود اختصاص داده است و در نتیجه مساکن منطقه ۲ شهر تبریز از سطوح پایداری کالبدی بالاتری نسبت به منطقه ۴ برخوردار است
Text of Note
Housing is one of the main needs for the survival and development of human societies, and safe, durable housing for every human being is essential. However, access to sustainable housing in most developing countries is due to many financial, managerial, and capacity problems due to the rapid growth of the bourgeoisie with many issues. In today's cities, housing has a very large part of urban utilities, as well as housing, which consumes a lot of energy and resources imported to cities. Hence, housing sustainability is an important step in achieving sustainable urban development. In Tabriz, as one of the major cities in the country, housing stability, especially its physical stability, is of particular importance. The present study was conducted with a descriptive-analytic approach with the aim of evaluating and evaluating the indicators of physical stability of housing in two districts 2 and 4 of Tabriz city. In order to achieve this goal, at first, nine criteria for physical building stability (building quality, building structure, neighborhood of housing with other uses, age of building, number of building floors, construction density, parts split system, occupation level and landslide). Using the Fuzzy AHP hierarchical analysis model in the GIS software environment, we evaluated each of the individual physical sustainability criteria. Finally, with the formation of the paired matrix, the weight of each criterion in determining the final physical stability of the residential areas of the 2nd and 4th district of Tabriz was obtained and then, by integrating the various criteria involved in the assessment of physical sustainability based on the weights assigned to them, in the GIS map of the overall stability of the buildings in the two areas was achieved. In district 2, the high stability floor has the largest area of the area, which is 315 hectares (ie, 71 of the area of the district's housing). And the very stable floor has only 1 of the area in the 2nd district. In this district, 72 of the area of the study district has been very stable and very high. While the area of the floor with a high and very high stability, in Tabriz district 4, was only 48/3 In district 4, the floor with moderate sustainability with an area of 437 hectares is the dominant category of the region and accounts for68 of the total area of the 4th district. And the class with moderate physical stability in district 2 has about 8 of the area (27 hectares). While in district 4, this floor covers about 27 of the area. Therefore, cumulatively, it can be said that in the two-story area with moderate and relatively moderate structural stability, it is about 26 percent of the area. While these two (average and relatively moderate) levels in district 4 account for 96 of the area, the residential district of Tabriz 2nd area has higher levels of physical stability than district 4