بررسی حقوقی امکان تأسیس رسانه های دیداری و شنیداری خصوصی از منظر نظام حقوقی ایران
First Statement of Responsibility
/فاطمه جنگجوی خلجان
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: حقوق و علوم اجتماعی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۵
Name of Manufacturer
، افشاری
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
حقوق گرایش عمومی
Date of degree
۱۳۹۵/۰۴/۲۹
Body granting the degree
تبریز
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقوله خصوصی سازی در جامعه کنونی ایران بسیار مورد توجه قرار گرفته است .با ابلاغ سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی بعد از گذشت سه دهه از آغاز خصوصی سازی در دنیا، در ایران نیز تمایلی برای اجرایی شدن اصل ۴۴ و خصوصی سازی بوجود آمده است .بر همین اساس بسیاری از کارشناسان معتقدندکه به دلیل گسترش ارتباطات، شبکه های دیداری و شنیداری خصوصی می توانند در کنار سازمان صدا و سیما کارکردی مناسب در سطح اطلاع رسانی و فرهنگ داشته باشد .کارکردی که شاید صدا و سیمای فعلی به دلایلی از جمله منابع ناکافی مالی و انسانی و انحصار، نتواند به شایستگی به اجرا در آورد .لذا ایجاد شبکه های دیداری و شنیداری خصوصی می تواند به ایجاد رقابت منجر شود .موضوعی که اکنون در ایران وجود ندارد و چنین امری باید ضابطه مند شود یعنی اینکه در عین خصوصی بودن باید نظارتی بدان باشد و باید قوانین وتمهیداتی در نظر گرفته شود که در صورت فعالیت بخش خصوصی در امر تولید و پخش برنامه، فعالیت آنها بر اساس امنیت و منافع ملی، وحدت ملی، شئونات اسلامی و اخلاقی جامعه باشد .بی شک رسیدن به این هدف نیازمند اراده ای کافی و جدی است .در این پایان نامه سعی شده است تا با بررسی مبانی حقوقی و نقد سیاست های کلی اصل۴۴ ، به پویایی و تحول سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران کمک کرده و سعی شده است تا با پاسخ به سوالات مطروحه در طی این تحقیق به نتایج مطلوبی رسیده شود .از جمله سوالات اینکه :آیا با توجه به اصل ۱۷۵ و ۴۴قانون اساسی امکان خصوصی سازی سازمان صدا و سیما وجود دارد یا خیر؟ اینکه هدف اصلی از این تحقیق اینست که حتی با رعایت اصل ۱۷۵ قانون اساسی امکان خصوصی سازی وجود دارد و آیا ایجاد رسانه های خصوصی به موازات سازمان صدا و سیما امکان پذیر است
Text of Note
The concept of privatization in Iranian current community is highly regarded. After three decades of privatization in the world, in Iran by notifying the general policies of Article 44 of the constitution its implementation was started. Accordingly, many experts believe that due to the expansion of communications, private and audiovisual networks alongside broadcasting associations can hold and adequate function in the area of information and culture. A function that current IRIB might not achieve perfectly due to insufficient financial and human resources and exclusive competence. Therefore creating private audiovisual networks might lead to a sort of competition. Nevertheless this is something which does not exist in Iran currently and such a subject should be legally principled, on the other hand, it means that out of privatization there should be supervision. Therefore if private sector works in production and broadcasting area, their activity must be based on security and national interests, national unity, Islamic and moral values of society. Of course approaching such a goal requires sufficient determination. In this thesis it is tried by examining legal issues and reviewing the general policies of Article 44, the dynamics and evolution of the Islamic Republic of Iran Broadcasting increases and by providing answers to proposed questions we reach adequate results. Questions such as: Is there any possibility for privatization of broadcasting associations based on 44 and 175 article of constitution? The main purpose of this study is to find out that if privatization is possible based on article 175 of constitution along with creating private networks parallel to state networks