عنوان

سیر غزل نوگرای فارسی از دوره ی مشروطه تا پایان دهه ی هشتاد شمسی,‮‭PIR‬

Number

‭۱۵۲۷۳پ‬

.Language of Text, Soundtrack etc

per

Title Proper

سیر غزل نوگرای فارسی از دوره ی مشروطه تا پایان دهه ی هشتاد شمسی

Parallel Title Proper

‮‭PIR‬

First Statement of Responsibility

/مهسا امجدی تنورآغاج

Name of Publisher, Distributor, etc.

: ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی

Date of Publication, Distribution, etc.

، ‮‭۱۳۹۴‬

Name of Manufacturer

، راشدی

Text of Note

چاپی

Dissertation or thesis details and type of degree

کارشناسی ارشد

Discipline of degree

زبان و ادبیات فارسی

Date of degree

‮‭۱۳۹۴/۰۶/۱۹‬

Body granting the degree

تبریز

Text of Note

غزل یکی از قالبهای شعر فارسی است که معمولا از یک بیت مقفی و شش تا چهارده بیت مصرع تشکیل شده است .غزل در حدود قرن چهارم هجری به عنوان یک قالب مستقل شعری شناخته شد و تا امروز یکی از پرطرفدارترین و زنده ترین قالبهای شعر فارسی محسوب می شود .این قالب شعر فارسی طی هر دوره از تاریخ، بر حسب تحولات اجتماعی دستخوش دگرگونی هایی شده است .تا پیش از دوره ی مشروطه، غزل عمدتا مضامین عاشقانه و تغزلی و گاه عرفانی داشت .تحول محتوایی غزل در عصر مشروطه به تدریج آغاز شده و نخستین نمودهای این تحول در شعر عارف قزوینی و فرخی یزدی دیده می شود .در این دوره مردم ضرورت آزادی و تعیین سرنوشت خویش را درک کرده و به نقصان های جامعه ایرانی پی برده بودند بنابراین پاره ای از عناصر متعلق به اندیشه های عصر جدید در شعر این افراد راه یافت و به غزل، سمت و سوی سیاسی و اجتماعی بخشید .پس از رواج شعر نو نیمایی، غزل همچنان به زندگی خود ادامه داد و به دو شاخه ی کلی تقسیم شد .گروهی از غزلسرایان به تقلید و تبعیت از سبک های رایج غزل در ادوار گذشته ادامه دادند اما گروهی دیگر، تحت تاثیر شعرنیمایی، دگرگونی هایی در زبان و محتوای غزل ایجاد کردند و نوع متفاوتی از غزل را ساختند که می توان آن را" غزل نو "نامید .غزل نو به طور کلی ویژگی هایی دارد که در غزل ادوار قبل دیده نمی شود،شیوه ی نگرش شاعر غزلسرا به محیط پیرامون، نوع تغزل و نگاه او به معشوق و نوع زیبایی شناسی او با غزلسرایان دوره های قبل تفاوت اساسی دارد .بیان مضامین اجتماعی به شیوه ی نمادین از ویژگی های بارز این نوع خاص از غزل است،در عین حال غزل ماهیت تغزلی خود را نیز حفظ کرده است و آن را با ساخت ترکیب های تغزلی جدید و صور خیال بدیع نشان می دهد .غزل در عصر انقلاب اسلامی و پس از آن نیز دستخوش دگرگونی هایی شد و شاعران به عمد خواستار ایجاد تحولاتی در شعر بودند .غلیان احساسات مذهبی در این دوره و سپس شدت گرفتن احساسات ملی و میهنی در دوره ی جنگ تحمیلی، محتوای جدیدی به غزل بخشید و در مواردی حالتی شعارگونه به آن داد .آرامش و ثبات و رفاه نسبی پس از جنگ، باعث شد غزل مجددا تحولاتی پیدا کند و برخی از مفاهیم گذشته را با زبانی تازه تر و تصاویری بدیع تر بیان کند .کتاب ها و مقالات بسیاری در مورد سیر شعر فارسی نوشته شده است اما در این نوشته ها معمولا کمتر به غزل معاصر پرداخته شده و به ویژه غزل عصر انقلاب و پس از آن مورد غفلت قرار گرفته است بنابراین می توان غزل عصر مشروطه و پس از آن را مستقلا بررسی کردر این رساله، سیر غزل نوگرای فارسی از دوره ی مشروطه تا پایان دهه هشتاد شمسی در سطوح محتوایی،زبانی، موسیقایی و هنری بررسی و سبک های مختلف غزلسرایی تحلیل خواهد شد

Text of Note

Ghazal is a poetic form in farsi language that is often composed of a single rhythmic verse along with a few half-rhythmic ones. Ghazal was recognized as an absolute form in almost the 4th Hijri century and had been one of the most popular farsi poetic forms since then. It has experienced modifications during different eras in response to social evolutions among Persian people. Ghazal was mostly used to consist of amorous, lyrical, and mystical contents. It was in the constitution age (late 1800s) that farsi Ghazal started to gradually embrace novel senses. Aref-Ghazvini and Farrokhi-Yazdi were the very first poets of this new generation. In that era, poets, like some other social groups, were deeply influenced by modern thoughts originated in Europe, which motivated the emergence of new social-political Ghazal. After the prevalence of novel Nimaee poetry, Ghazal continued its life but cleaved into two broad categories. A branch of Ghazalist poets continued imitating traditional styles generated in previous times, but the other branch, influenced by Nemaee poetry, made some modifications to content and language of Ghazal leading to a new type of it which may be called the new ghazal. The new Ghazal has encompasses novel characteristics not recognizable in old ones; the poets perspective of his environment, his type of lyric, his attitude to the beloved, and his aesthetics has basic differences to old Ghazalist poets. Although statement of social themes in a symbolic style is a recognizable characteristic of the new Ghazal, but it has retained its lyric nature and expresses it by forming novel lyric compositions and exquisite imageries. Ghazal experienced new evolutions in the age of the Islamic revolution as well, when the poets were intentionally trying to make new modifications to old styles. Eruption of religious emotions in that era and intensified patriotic feelings in the subsequent 8 years of war injected new sense and content to Ghazal and in some cases resulted in slogan-like, propagandist poetry. The peace and relative welfare after the war leaded some poets to give attention to old themes, but this time, in new forms and with more exquisite imageries. There are a plenty of books and research articles regarding the evolution of farsi poetry, but few have made attention to contemporary Ghazal and specifically the Ghazal after the Islamic revolution is mostly omitted. Thus, it is admissible to investigate the evolution of Ghazal since the constitution era in an independent research. Here, we investigate the evolution of novel farsi Ghazal from the constitution era (late 1880s) up to late 1380s SH (early 2010s) in terms of its contents, linguistic styles, musical aspects, and artistic themes. The first section covers the interval between constitution and Islamic revolution. The second section investigates the revolution and the 8-years war. Finally section 3 is about the Ghazal since the end of the war

Parallel Title

‮‭PIR‬

امجدی تنورآغاج، مهسا

صدری نیا، باقر، استاد راهنما

واحد، اسدالله، استاد مشاور

رسمی، سکیه، استاد مشاور

Public note

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی