بررسی پایداری سیاستهای احیای اکولوژیکی در شرایط تغییر اقلیم به کمک پویایی سیستمها مطالعه موردی زیستبوم دریاچه ارومیه
First Statement of Responsibility
/الهام ابراهیمی سرین دیزج
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: عمران
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۴
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
عمران - گرایش محیط زیست
Date of degree
۱۳۹۴/۱۰/۱۵
Body granting the degree
تبریز
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
یافتن راهکارهای مدیریتی برای بهبود پایدار وضعیت زیستصبوم دریاچه ارومیه امری ضروری است .در این مطالعه، پایداری سیاستصهای آبی در شرایط تغییر اقلیم به کمک مدلسازی پویایی سیستمصها در دریاچه ارومیه مورد بررسی قرار گرفت .این سیاستصها با توجه به شاخص پایداری، شامل معیارهای اعتمادپذیری، برگشتصپذیری و آسیبصپذیری ارزیابی شدند .به این منظور مدلصهای تغییر اقلیم جهانی به کمک مدلWG - LARSریزمقیاسصنمایی شدند .نتایج بدست آمده از مطالعه تغییر اقلیم نشانگر این است که دما در دوره ۲۰۱۱ تا ۲۰۳۰ روند افزایشی خود را حفظ میصکند و تا حدود ۶۸/۰ درجه سانتیصگراد احتمال افزایش دما در این دوره زمانی برای کل حوضه وجود دارد .بارش علیصرغم روند کاهشی در طول دوره شاخص، در پاییز و زمستان روندی افزایشی و در فصلصهای بهار و تابستان روندی کاهشی خواهد داشت .مقادیر تغییرات پیشصبینیصشده بارش در دوره ۲۰۱۱ تا۲۰۳۰ ، بین۰۸/۴ - در ماه می تا ۷۹/۴ درصد در ماه نوامبر میصباشد .رواناب ورودی به دریاچه روندی کاهشی خواهد داشت و پیشصبینیص میصشود متوسط میزان رواناب طی سالصهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۱ نسبت به متوسط میزان رواناب طی سالصهای ۱۹۹۶ تا۲۰۱۴ ، ۱۵ درصد کاهش یابد .در بین سناریوهای انتشار، A۲ بدبینانهصترین سناریو میصباشد .در این مطالعه در بررسی سیاستصهای احیا از همین سناریوی انتشار استفاده شد .نتایج این مطالعه نشان داد که با توجه به اقدامات مدیریتی مختلف، حداقل بایستی به طور متوسط ۳۵ تا ۴۰ درصد، کاهش در مصارف حوضه آبریز دریاچه صورت گیرد تا دریاچه احیا شود .همچنین نتایج مطالعه نشان داد که هیچ یک از طرحصها به صورت تکی و منفرد، پایدار و موثر نیستند .در بین طرحصهای ترکیبی نیز، طرح نهم که عبارت است از تاثیر همزمان افزایش بهرهصوری آبیاری، تغییر الگوی کشت و کاهش سطح زیرکشت آبی، پایدارترین طرح میصباشد .در حدود ۴۷ ماه پس از عملی شدن این طرح، سطح تراز دریاچه به سطح تراز اکولوژیک رسیده و دریاچه در آینده نیز در این وضعیت پایدار خواهد ماند .مدل ارایهصشده، به دلیل انعکاس اثر عوامل مختلف، میصتواند برای انجام اقدامات لازم برای احیا و پایداری این اکوسیستم، به مدیران حوضه کمک کند .همچنین نتایج این مطالعه میصتواند در مدیریت منابع آب مناطق نیمهصخشک با وضعیت مشابه به کار رود
Text of Note
Finding management practices to have sustainable ecological status of the Urmia Lake is necessary. In this study, sustainability of different plans under climate change were assessed using system dynamics. The plans were evaluated with respect to sustainability criteria, including reliability, resiliency and vulnerability measures. To do this firstly GCM models are downscaled by using LARS-WG model. The results indicated that the temperature would rise 0.68 C from 2011 to 2030. Despite rainfall decrease during the historical period, there will be an increasing trend in autumn and winter, and in spring and summer there will be a decreasing trend. Anticipated rainfall change amounts will be between -4.08 percent in May and 4.79 percent in November from 2011 to 2030. It is expected that the average runoff to the lake from 2015 to 2031 will be reduced 15 percent compared with the period of 1996 to 2014. Among the climate change scenarios, A2 scenario is the most pessimistic scenario. The same scenario was used in assessing the restoration plans. The results of this study showed that due to different management practices, in average at least 35 to 40 percent of water in consumptions should be reduced to restore the lake. The results showed that none of the single plans are suitable. Between the hybrid plans, ninth plan that is the increasing the efficiency of irrigation, changing crop patterns and reducing cultivated areas, is the most sustainable one. The results indicated that after 47 months from applying this plan, lake level will achieve the ecological level and this situation will remain sustainable in the future. Due to considering comprehensive factors, the proposed model can help watershed managers to take necessary measures to restore this ecosystem and making it sustainable. The results of this study can be applied to other water resources management problems in the same situation, especially those in semi-arid regions