سیاحت و سفر از کهنترین ایام از راههای شناخت سرزمینهای دیگر بوده است .در این میان ایران به عنوان سرزمینی با قدمت تمدنی، تنوع فرهنگی، جاذبهی تجاری، موقعیت مناسب ارتباطی با سایر مناطق جهان و اهمیت سیاسی در مناسبات و رقابت بین قدرتهای بزرگ وقت مانند امپراتوری عثمانی، دول اروپایی و روسیه تزاری، از دیرباز مقصد سیاحان بوده، ایران است .باید توجه داشت که هر یک از این سیاحان و سفرنامهنویسان، با توجه به علایقشان و مهمتر از آن ماموریتهایشان، هر یک به موضوعات ویژهای توجه نشان دادهاند .آیینهای شادمانی ،موضوع مورد بررسی کنونی، از موضوعاتی است که سیاحان اروپایی بدان علاقه نشان دادهاند و در سفرنامههای خویش از آنها یاد کردهاند .این آیینها در قالب مراسم واعیاد ملی مانند عید نوروز، مراسم سلام عام و خاص، سیزده بدر، چهارشنبه سوری و جشن تولد شاه قابل مشاهده بود و یا در اعیاد مذهبی همچون عید قربان، عید فطر، عید غدیر و جشن عمر انجام میشدهاند و علاوه بر آن سفرنامهها به مراسم دیگری چون جشنهای ازدواج و رقص و موسیقی اشاره کردهاند.در واقع این مراسم را عامل پیوند نسل های قدیم با نسلهای جدید دانستهاند .در فرایند این پژوهش نکتهی جالبی مشخص گردید که حکایت از جدید بودن یکی از جشنهای شادمانی در میان ایرانیان دارد .جشن شب چله یا جشن شب یلدا که در سراسر سفرنامههای مورد مطالعه اثری از آن دیده نمیشود و حداقل در دوره ناصری و دورهی قاجار برگزاری آن سابقه نداشته است .پژوهش کنونی با استفاده از روش تحقیق تاریخی و شیوهی توصیفی و بهرهگیری از منابع کتابخانهای انجام شده است که ابتدا دادههای مورد نیاز به شکل توصیفی گردآوری و سپس مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتهاند .