کاریزها یا قنات، سازه های آبی اختراع ایرانیان هستند کع توسط آنها انتقال آب زیرزمینی دور از نیروی تبخیر انجام می گیرد این سازه های هیدرولیکی طوطی، در دشتها و تپه ماهواره های ایران پراکنده بود، شهرها و روستاهای بسیاری را آبیاری می نموده اند. با تغییر سیستم آبرسانی شهری بسیاری از کاریزها از حالت دایر با بایر تغییر وضعیت داده و به علت عدم آگاهی و اطلاع دقیق از موقعیت مکانی آنها به عنوان سازهای مشکل ساز مطرح شده اند شهر تهران نیز تعدادی کاریز به صورت دایر و بایر در اعماق مختلف زمین دارد که اطلاعات چندانی از ساختمان و وضعیتهای مکانی آنها در دسترس نبوده، به همین علت در اجرای طرح های مختلف، بخشی از ساختمان کاریز در محوطه طرح آشکار و معمولا به عنوان مشکل در اجرای طرح تلقی می شود. با عنایت به شرایط فعلی کاریز در شهر تهران، طول زیاد آنها، کاربری مفید بعضی از آنها در آبیاری فضای سبز و موارد دیگر باید از زاویه و دیدگاهی جداگانه به قناتهای شهر تهران نگریسته شود تا موقعیت فعلی آنها در اندیشه ها متفاوت شده، پس از تغییر دیدگاهها، همانند یک سازه آبی با آن برخورد شود روش تحقیق مورد استفاده توصیفی - تحلیلی و ابزار تحقیق فیش برداری می باشد