پایان جنگ سرد فرصت تازهای را برای بسط مطالعات امنیتی خارج از چارچون منازعه دو ابر قدرت فراهم آورد و از لحاظ نظری تاثیری اساسی در کل الگوی امنیت بین المللی بر جای گذاشت از جمله مکاتبی که توانست چشم انداز متفاوتی را در حوزه مطالعات امنیتی پس از جنگ سرد ارائه دهد مکتب کپنهاگ بود. این مکتب تلاش کرده است امنیت را از زوایای مختلف مورد مطالعه قرار دهد و طرح مفهوم امنیت زیست محیطی نیز در همین راستا صورت گرفته است. منطقه خلیج فارس و دریای عمان به عنوان یکی از مهمترین پهنه های آبی جهان به لحاظ تنوع زیستی، منابع شیلاتی و به خصوص منابع نفتی غنی اکوسیستمی منحصر به فردی به شمار می رود. اما به رغم برخورداری از منابع و ذخایر متنوع و موقعیت منحصر به فرد؛ فعالیتهای انسانی و بهره برداری پر شتاب و بی رویه موجب تخریب و آلودگی این اکوسیستم حساس و شکننده و حتی تهدید امنیت در منطقه شده است با توجه با اینکه تلاش برای تحقق امنیت زیست محیطی دولتها را وادار می کند تا از طریق ایجاد سازمانهای همکاری های منطقه ای این هدف را دنبال کنند در منطقه خلیج فارس نیز سازمان منطقه ای حفاظت از محیط زیست دریایی ( راپمی) در سال ۱۹۷۹ با عضویت ایران، عربستان، عراق، کویت، قطر، عمان، بحرین و امارت متحده عربی ایجاد شده است. اگر چه این سازمان اقداماتی را به منظور حفظ محیط زیست دریایی خلیج فارس صورت داده است اما با گسترش تهدیدات زیست محیطی در خلیج فارس و دریای عمان در چند سال اخیر، به نظر می رسد این سازمان در برخی مواقع با چالشهایی مواجه بوده است. بنابراین هدف از نگارش این مقاله بررسی چالش ها و موانع پیش روی سازمان رامپی در خصوص حفظ محیط زیست دریایی خلیج فارس با استفاده از روش توصیفی تحلیلی می باشد مطالب ارائه شده در مقاله ذیل چهار مبحث قرار می گیرد. در مبحث اول موضوع امنیت زیست محیطی به عنوان یکی از ابعاد امنیت در مکتب کپنهاگ بررسی می شود. در مبحث دوم به چالشهای زیست محیطی خلیج فارس پرداخته می شود. در مبحث سوم تاریخچه شکل گیری سازمان رامپی و فعالیتهای این سازمان مورد یررسبی قرار می گیرد و در مبحث چهارم هم مهمترین چالشها و موانع پیش روی رامپی مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهایی در این خصوص ارائه می شود