ادبیات فارسی در سدههای پس از فتنه مغول با شتابی بیش از پیش به عرفان و تصوف گرایش پیدا کرد. شاید به جرات بتوان گفت که تمام شاعران در برهه ی زمانی بین سدههای هشتم تا دهم و یازدهم هجری ، خانقاه نشین و پیرو فرقه خاصی از تصوف بودند و بیش تر شعرهایشان آکنده بود از بیان مطالب عرفانی و دیدگاههای فرقهای که خود پیرو آن بودند و به گونهای شعر صوفیانه گفتن سنت ادبی شاعر آن روزگار شده بود. شیخ آذری نیز از جمله ی این شاعران است. وی از مریدان شاه نعمت الله ولی - از عارفان معروف سده ی نهم بود و از او خلافت و خرقه گرفت. با توجه به این مساله ما در این مقاله سعی داریم تا اندیشههای فرقه شاه نعمت اللهی را در دیوان شاعر که نمودار کامل تری از دیدگاهها و عقاید وی است مورد کنکاش قرار دهیم
TRANSLATED AS
Author
حسین وفادار
UNIFORM TITLE
General Material Designation
بازتاب اندیشههای فرقهی نعمت اللهیه در دیوان اشعار شیخ آذری