نورالدین حمزه بن علی ملک توسی از عارفان قرن هشتم و نهم هجری است او چون شیعه دوازده امامی است قصاید بسیار زیبا و محکمی در منقبت امامان به ویژه حضرت علی (ع) سروده است. شعر، هنر است و وقتی هنر به کمک بیان افکار و عقاید می آید و با آن عجین می شود تاثیر آن را دو چندان می سازد. تذری نیز بدین طریق با استفاده از قالب قصیده و با بهره گیری از صنایع لفظی و معنوی در حد متعارف و با استناد به آیات قرآن و احادیث، عقاید و افکار شیعی خود را بیان نموده است. افکار و عقاید او درباره امامان همان افکار و عقایدی است که دیگر عارفان درباره آفرینش پیامبر(ص) دارند اما تفاوت او با عارفان غیر شیعی، در این است که آنها در مورد چگونگی خلقت امامان سخنی نگفتهاند اما آذری، آفرینش آنها را به تبع از آفرینش پیامبر از نور می داند و معتقد است و هیچ گونه آلودگی که نقصی در وجود آنها راه ندارد بدین جهت در طول حیات آنها هیچکس نتوانست به آنهاتهمتی بزند و یا نقطه ضعف و کاستی و نقصی در زندگی آنها پیدا کند که بتواند به آنها ضربه ای بزند