در دورهی سلجوقیان و مغولان با دو نیروی نظامی به نام های ترکمانان عراقی و نگودریان برخورد می کنیم .از آنجایی که فرماندهان دسته های نظامی آنان توسط حکومت مرکزی ا ز میان رفتند ، لذا به لحاظ سلسله مراتب نظامی از استقلال نسبی برخوردار شدند . بنابراین به جای آن که به حکومت غالب ، یا بدنه ی اصلی نیروی معارضی که خود از آن مشتق شده بودند ، باز گردند؛ به صورت مستقل و آزاد درآمده و نیروی خود را در اختیار حکومت های محلی قرار دادند .یکی از مهم ترین ویژگی های مشترک این دو ، جدا از کیفیت و شرایط شکل گیری آن ها، تداوم سنت های قومی و قبیله ای می باشد، به نحوی که م یتوان آن ها را حافظان آداب و سنن قبیله ای در مقابل تغییر و تحول فکری بدنه ی اصلی حکومت دانست .در این پژوهش تلاش شده است مفهوم نیروی آزاد در تاریخ ایران تحلیل و به این سأال پاسخ داده شود که چرا سنت های قبیله ای در نیروهای آزاد تداوم یافت؟ فرض بر این است که ارتباط بیشتر با نیروهای تازه نفس قبیله ای و عدم درگیری در مسائل شهرنشینی و حکومتی از اصلی ترین دلایل این امر می باشد .روش تحقیق پژوهش، توصیفی تحلیلی است.
TRANSLATED AS
Author
توحید شریفی
UNIFORM TITLE
General Material Designation
مقایسه تطبیقی ترکمانان عراقی و نگودریان (با تکیه بر تداوم سنت های قبیله ای در نیروهای آزاد)