یکی از مهمترین ویژگیهای دفاعی هر کشوری، تبیین و شناساندن فرهنگ مجاهدت و مقاومت در برابر هجوم فرهنگهای غیرخودی است مقاومت یا پایداری زیرمجموعهای از ویژگیهای فرهنگی هر ملت را تشکیل میدهد که در پیوند با تحکیم مبانی وحدت و هویت برای حفظ استقلال هر کشور بررسی میشود. پیوند تاریخی فرهنگ ایران و قزاقستان، جدای از مناسبات دین اسلام، بر وجوه پایداری در برابر عنصر فرهنگ بیگانه در ادبیات این دو کشور نمود یافته است با نگاهی به تاریخ دو کشور از منظر نهضت مقاومت در سدههای گذشته، حمله مغول را میتوان نمونهای از سرنوشت مشترک برشمرد. در حیطه مبارزه با قدرتهای بزرگ نیز مقاومت مردم قزاقستان در برابر امپراتوری چین و انعکاس آن در حماسه بزرگ قرن سیزدهم و هفدهم میلادی اوغیزنامه، مقاومت در برابر هجمه روسیه تزاری در قرن بیستم از جمله نمونههای ارزشمند خلق حماسههای مردمی در برابر سیل متجاوزان است. در ایران نیز علاوه بر حمله مغول در سدههای گذشته، مقاومت هشتسال ملت ایران در برابر حمله رژیم عراق در سالهای ۱۹۸۰-۱۹۸۸ میلادی، نمومه مناسبی از نحوه مواجهه یک ملت با پدیده تجاوز در قرن بیستم است.در این پژوهش تلاش میشود تا به شیوهای کتابخانهای ـ اسنادی، تعریفی از ادبیات پایداری و کاربرد این اصطلاح در حوزه ادبیات کشورهای گوناگون ارائه شود. پس از طرح بحث، به منظور نشان دادن نحوه مواجهه دو ملت با تجاوزگری، به بررسی ادبیات پایداری دو ملت قزاقستان و ایران در برابر هجمه ـ به عنوان عنصری ضد فرهنگ بومی ـ و بازتاب آن در نمونههایی از اندیشه و اشعار دو فرهیخته ایران حمید سبزواری و قزاقستان آبای قوننبایف خواهیم پرداخت.
TRANSLATED AS
Author
محمود رنجبر
UNIFORM TITLE
General Material Designation
وجوه مشترک پایداری در ادبیات ایران و قزاقستان