یکی از گامهای اساسی در جهت ارتقای توسعه هر کشوری استفاده بهینه از کلیه امکانات و منابع آن با مدیریت علمی و استفاده از پژوهشهای صاحبنظران است اگر چه صادرات منابع نفتی و معدنی و چند قلم کالای محدود جوابگوی نیازهای گذشته و جاری ایران بوده است ولی ضرورت توجه به بخشهای دیگر تولید درآمد و ارزآوری با توجه به محدودیت منابع پیش گفته ضروری به نظر میرسد یکی از این بخشها صنعت اکوتوریسم است که با توجه به وسعت کشور و تنوع گونهها امکان پذیر و سودآور خواهد بود سواحل زیبای خلیج فارس با قرار گرفتن در منطقه حارهای و همجواری با چهار استان بوشهر خوزستان هرمزگان و سیستان و بلوچستان یکی از زیباترین پدیدههای دریایی جهان را داراست وجود جزایر زیبا که زیستگاه پرندگان مهاجر است گونههای دریایی منحصر به فرد و مرجانهای دریایی پتانسیل بسیار بالایی برای گردشگری دریایی دارد اما علیرغم این پتانسیلها تنها در منطقه محدودی از جزیره کیش که به عنوان منطقه آزاد تجاری شناخته می شود از توانهای دریایی برای گردشگری استفاده می شود و در بقیه نقاط برنامهریزی منظم و مدونی برای توسعه گردشگری دریایی انجام نگرفته است در این مقاله سعی شده بر اساس دادههای مختلف محیزی مدلی برای پتانسیل یابی توسعه گردشگری تولید گردد که متکی بر رویکرد ارزیابی چند عامله می باشد البته در این مدل از وزن دهی پارامتریک AHP استفاده شده است نتایج نشان میدهد که جزایر ایرانی خلیج فارس هر کدام دارای پتانسیلهای طبیعی بسیار و منحصر به فردی برای جذب توریسم از اقصی نقاط جهان هستند که برای توسعه آن نیاز به توجه برنامه ریزان و اختصاص سرمایه دارد