ابو جعفر محمدبن حسن بن علی طوسی شیخ طائفه امامیه، در رمضان المبارک ۳۸۵ ق. در طوس متولد شد و مقامات دانش را در شهر آموخت. در سال ۴۰۸ ق. به بغداد آمد و نزد استادان بزرگی چون شیخ مفید و سید مرتضی به اکمال کمالات خویش پرداخت. پس از وفات سیدمرتضی زعامت جهان تشیع و ریاست دارالعلم شاپور بن اردشیر به او محول شد و او علی رغم مشغله بسیار این مناصب در تالیف و تدریس به صورت قابل توجهی توفیق یافت. شرایط سیاسی و اجتماعی بغداد در سال ۴۴۸ ق. او را به مهاجرت به نجف اشرف وادار ساخت و او با ایجاد مدرسه علمیهای در این شهر پایه گذار نخستین و مهمترین حوزه علمیه جهانتشیع شد. او پس از خدمات بسیار به اسلام و مذاهب تشیع در سال ۴۶۰ ق. در هفتاد و پنج سالگی در این شهر از دنیا رفت. تالیف و تصنیف بیش از پنجاه کتاب طراز اول و تربیت صدها شاگرد دانشمند از جمله حسنات و برکات وجود مبارک وی است در این مقاله ضمن بررسی فضای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی عصر وی می کوشیم تا سیر حیات فکری وی و نیز نتایج و آثار آن را نشان دهیم و دیدگاه برخی از علمای شیعه را در باب کارنامه علمی شیخ بررسی کنیم.
TRANSLATED AS
Author
مهدی کمپانی زارع
UNIFORM TITLE
General Material Designation
آفتاب بی نقاب تشیع (دورنمایی از زندگی و آثار شیخ طوسی)