فیض کاشانی در روش فقه الحدیثی خود، با استفاده از صرف و نحو و لغت در دستیابی به معنی درستتر و دقیقتر احادیث اهلبیت (ع) کوشیده است. وی از علم نحو بهره برده و کارایی آن را در فهم به نمایش گذاشته است. و مباحث گوناگون این دانش هر یک در جای خود مورد توجه وی بوده است. به عنوان نمونه ایشان از تعیین فاعل و مفعول واو حالیه وجوه مختلف اعراب کلمات مرجع ضمیر مبتدا و خبر صفت و موصوف انواع استفهام و ... در بحث کاربرد نحو بهره برده است. و در علم صرف نیز شاخههای متعددی را مورد توجه قرار داده که از آن جمله است: توجه به بابهای ثلاثی مزید، معلوم و مجهول، نوع حروف و موصولات، یای نسبت، وزن و ریشه مفردات احادیث اسم فاعل و اسم مفعول، جمع و مفرد واژگان، مونث و مذکر بودن واژه، وی در بحث لغت نیز نکات مختلفی را به کار بسته است که پاره ای از آنها در این مقاله یاد شده است. به عنوان نمونه: توجه به ضبط صحیح، خذف و تصحیف، ضبط دقیق و درست خوانی واژگان، توجه به افتادگی در متن، توجه به تصحیف مفردات حدیث، موافقت یا مخالفت با ائمه لغت توجه هم زمان به معنوی لغوی و اصطلاحی اشاره به زبانهای کهن (سامی)، ذکر تاریخچه واژگان توجه به کتب لغت و نسخهها، استفاده از کتابهای غریب الحدیث و فقه اللغه در ادامه نیز به مسائلی مانند استناد به اشعار عرب توجه به سیاق دقت در نام و مکان ها اشاره شده است.
TRANSLATED AS
Author
حسین صفره
UNIFORM TITLE
General Material Designation
نگاهی به جایگاه زبان عربی (نحو، صرف و لغت) در فقه الحدیث فیض کاشانی
COVER TITLE
مجموعه مقالاتی در بررسی آراء و احوال و آثار فیض کاشانی