هویت هر ملت، در درجه نخست، مقولهای در زمینه جغرافیای سیاسی و در پیوند با چگونگی پیدایش و پایایی آن ملت است. بدین سان، هر کشور هنگامی زنده و مستقل است که در درجه نخست، از شخصیت ملی مستقلی برخوردار باشد.بر این اساس، کشور ایران که از تنوع فرهنگی برخوردار است، برقراری ارتباط منطقی بین هویت ملی و هویت محلی اقوام امری مهم و ضروری است و در صورت بیتوجهی کشور متضرر و پایههای اتحاد و همگرایی ملی در نوسان خواهد بود. این مقاله، با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، ضمن مطالعه ریشههای هویت در میان آذربایجانیها، پاسخگوی این سوال اصلی است که نقش هویت آذربایجانی در قبال هویت ملی، در برقراری اتحاد و انسجام ملی در راستای حفظ و بقای کشور چیست؟ و چه زمینههای و فرصتهایی را برای تعمیق اتحاد ملی فراهم آورد.