استان گلستان یکی از استانهای شمالی ایران است که آثار باستانی و تاریخی ارزشمندی را در دشت معروف خود بنام دشت گرگان دارد. یکی از شهرستانهای غرب دشت گرگان که آثار باستانی و تاریخی متعددی را در خود جای داده است، شهرستان کردکوی است که با جمعیتی بالغ بر ۶۷۰۵۱ نفر و مساحتی در حدود ۸۱۵/۵ کیلومتر در غرب استان گلستان در فاصله ۲۹ کیلومتری شهر گرگان قرار دارد، این شهرستان از شمال به شهرستان بندر ترکمن، از جنوب به رشته کوههای البرز شرقی و استان سمنان، از شرق به شهرستان گرگان و از غرب به شهرستان بندر گزمحدود است. در نوشتههای تاریخی اشاره شده است که در اوایل حکومت صفویه (شاه عباس) جمعیتی از کردستان به مازندران و استرآباد کوچانده شدند و در نواحی مختلف این ایالت سکونت اختیار کردد. بعدها حدود ۲۵۰ سال پیش عدهای از این مهاجران در مکان فعلی شهر کردکوی مسکون شدند. در زمان نادرشاه و بعد از آن عدهای دیگر به طور متناسب به این منطقه کوچ داده شدند تا در مقابل هجوم مکرر ترکمنها متفاوت کنند. در این مقاله سعی شده علاوه بر معرفی مختصر حوزهی غربی دشت گرگان از لحاظ آثار تاریخی و باستانشناسی، زمینشناسی، ناهمواریها، آب و هوا، منابع آب، پوشش گیاهی اختصاصا به معرفی چند تپهی نویافته در بررسی های باستانشناسی انجام شده در زمستان ۱۳۸۸ این منطقه با نامهای خرگوش، تپه، ورگ، تپه، شکر تپه و... که قدمت آنها به دورهی تاریخی میرسد بطور دقیقتری پرداخته شود.