ربع آخر سدهي بيستم، رسانههاي دنيا منطقهي خليج فارس را بحرانيترين منطقهي جهان ناميدند. کتاب حاضر نگاهي اجمالي به جنگهاي رخداده در منطقهي خليج فارس در فاصلهي سالهاي 1980 تا 2003 ميلادي با توجه به شرايط داخلي، منطقهاي و بينالمللي هريک از آنهاست که طي آن نقش کارگزاران اصلي آن بررسي ميشود. در اين فاصله منطقهي خليج فارس شاهد سه جنگ بزرگ بوده است. نخستين جنگ در سال 1980 بين عراق و ايران رخ داد که تا 1988 ادامه داشت. جنگ دوم در سال 1991 بين عراق و امريکا بود که به دنبال اشغال کويت توسط عراق صورت گرفت و در نهايت با شکست عراق پايان يافت. و سومين جنگ در سال 2003 بين آمريکا و عراق درگرفت که در نهايت به سقوط رژيم بعثي صدام حسين انجاميد. به زعم نگارنده، تحولات سه دههي اخير خليج فارس تحت تاثير سياستها و راهبردهاي آمريکا در اين منطقه بوده و زمينههاي جنگ افروزي در قالب سه جنگ مذکور در همين راهبردها قابل رويت است. بنابراين عامل بيثباتي، بروز جنگ، خشونت، ويراني و آوارگي در منطقهي خليج فارس اولا صدام حسين و ثانيا آمريکا بوده است. بر اين اساس يکي از اهداف نگارنده در پژوهش حاضر بررسي سياستها و راهبردهاي آمريکا در منطقهي خليج فارس طي سالهاي مورد نظر است.