عنوان

To Study the relationship between the Eosinophil count and the outcome of patients admitted with acute exacerbation of COPD in Imam Khomeini and Baharloo Hospitals before February 2019,بررسی ارتباط تعداد ایوزینوفیل‌های خون با پیامد بیمارانی که با تشدید COPD در بیمارستان بهارلو و امام خمینی قبل از بهمن ۱۳۹۸ بستری شده‌اند

Number

98980P

.Language of Text, Soundtrack etc

انگلیسی

Title Proper

To Study the relationship between the Eosinophil count and the outcome of patients admitted with acute exacerbation of COPD in Imam Khomeini and Baharloo Hospitals before February 2019

Title Proper

بررسی ارتباط تعداد ایوزینوفیل‌های خون با پیامد بیمارانی که با تشدید COPD در بیمارستان بهارلو و امام خمینی قبل از بهمن ۱۳۹۸ بستری شده‌اند

General Material Designation

[Dissertation]

First Statement of Responsibility

Idraak Hussain Bhat

First Statement of Responsibility

ادراک حسین بهات

Name of Publisher, Distributor, etc.

Tehran University of Medical Sciences, Medicine school

Date of Publication, Distribution, etc.

2022

Specific Material Designation and Extent of Item

68p

Dissertation or thesis details and type of degree

Doctor Of Medicine(MD)

Date of degree

1401/10/05

Text preceding or following the note

18

Text of Note

Introduction: Chronic obstructive pulmonary disease is an inflammatory disease of the respiratory system mainly caused by continuous exposure to smoke or biomass fuel smoke. The 2017 Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease (GOLD) defined AECOPD as “an acute worsening of respiratory symptoms that results in additional therapy.”[1] AECOPDs are periods where the disease is transiently more vigorous and shows severe symptoms of dyspnea, increased sputum volume, cough, chest tightness, fatigue/reduced energy, or limited physical activity. [2] The high rates of hospitalization and a high number of readmissions signify the importance of finding a biomarker that could predict readmission outcomes and directly target treatment strategies. Several studies have been conducted to better understand the heterogeneity of patients with COPD and to identify different phenotypes and endotypes. These phenotypes/endotypes are more important to study given the focus on individual treatment. To allow personalised treatment in the given subtypes to better predict, diagnose and prognosis in the given subtypes based on their risk/benefit ratio. [8] The progression of the disease is variable and no significant biomarker has been described to predict the outcome in COPD patients. The biomarkers are important in categorising patients, predicting outcomes and individualization of treatment in COPD patients. Considering that a higher eosinophil count has a better treatment response course as shown by the various studies the aim of this study is to assess the association between blood eosinophil count and the outcome of AECOPD patients. Method:This research was a cross-sectional study that investigated the relationship between the Eosinophil count and the outcome of patients admitted with acute exacerbation of COPD admitted in Imam Khomeini Hospitals before February 2019. The files of all admitted patients, who met our inclusion criteria, were known cases of COPD who were hospitalised with the diagnosis of AECOPD during this period were studied. A checklist containing information on the demographic findings, history taking and physical examination of the patients, laboratory test results, imaging, spirometric values and pathologies was prepared and used for collecting the data. Statistical analysis was performed using the Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) software.Results: A total of 1196 patient records from the year 2017-2019 were studied of which 477 patients were included in the study. A total of 329 (69%) of the sample were male and 148 i.e. 31% of the sample size were female. The outcome of the patients was based on the duration of hospital stay, the ICU stay, the need for an ICU admission and mortality. Furthermore, baseline characteristics like ESR, CRP and spirometry values were also assessed in our study. The average hospital stay of the patients was 8.06 ± 4.35 days. Our study observed a mean hospital stay of 8.2 days in group A (<100), 8.07 days in group B (100-300) and 8.02 days in group C (>300). The patients with an eosinophil percentage of <4% (group 1) have a hospital stay of 8.13 days vs 7.93 days in the patients with an eosinophilic percentage of ≥4% (group 2). The study found that there was so significant difference between the average duration of hospital stay and the eosinophil count of the patients.The average ICU stay through for the whole sample size is 5.88. As for group 1, with a low eosinophil percentage, the mean ICU stay was 6.64 days v/s 4.48 days in group 2. This mean an ICU stay of 6.17 days in group A (<100), 7.15 days in group B (100-300) and 4.96 days in group C (>300). Our study found that the mortality was 4.8% in the patients with an eosinophil percentage of <4% v/s 1% in the patients with an eosinophil percentage of greater or equal to 4% and the absolute eosinophil count where the mortality observed is 0.6 in group A (<100), 2.3 in group B (100-300) and 2.9 days in group C (>300). As suggested from the data above out of the 477 patients a total of 30.8% i.e. 147 of the patients needed ICU admission. In group 1 the group with low eosinophil count had 95 admissions out of 304 which accounts for 19.9% of the total patients as compared to Group 2 which had 52 admissions out of 173 i.e. 10.9% of the total patients. Out of the 147 patients 12 patients i.e 2.5% fall into group A, 11.5% i.e. 55 patients fall into group B and 16.8% which forms 80 patients fall into group C.Conclusion: This study found that average hospital stay of patients was the same throughout the sample. There was no significant difference in the duration of hospital stay between the groups with a higher eosinophil count versus the groups that have a lower eosinophil count. The ICU admission didn’t differ throughout the groups, all the groups had the same frequncies of admissions. The ICU stay was significantly lower in patients with a higher eosinophil percentage than the patients with a lower eosinophil percentage. This trend followed through, in the patients with a higher eosinophil count had a lower ICU stay than the patients with a low eosinophil count. The overall mortality of the sample was lower than the expected value. The mortality was also lower in the groups with higher eosinophil percentages however the same trend was not followed in the eosinophil count, there was no significant difference between the eosinophil count groups and the mortality. Most of the other lab values were insignificantly different between the groups and the sample. Considering the literature review many studies showed varied results in hospital stay, mortality and ICU admission in different studies. Our results for the most part contradicted the general consensus that the patients with a higher eosinophil count had a better outcome.

Text of Note

مقدمه: بیماری انسدادی مزمن ریه یک بیماری التهابی دستگاه تنفسی است که عمدتاً در اثر قرار گرفتن مداوم در معرض دود یا دود سوخت زیست توده ایجاد می شود. ابتکار جهانی 2017 برای بیماری مزمن انسدادی ریه (GOLD) AECOPD را به عنوان "وخیم شدن حاد علائم تنفسی که منجر به درمان اضافی می شود".[1] AECOPD ها دوره هایی هستند که بیماری COPD به طور موقت شدیدتر شده است و علائم شدید را نشان می دهد مثل تنگی نفس، افزایش حجم خلط، سرفه، سفتی قفسه سینه، خستگی/کاهش انرژی یا محدودیت فعالیت بدنی را نشان می دهد. [2] نرخ بالای بستری شدن در بیمارستان و تعداد بالای بستری‌های مجدد، اهمیت یافتن نشانگر زیستی را نشان می‌دهد که بتواند پیامدهای بستری مجدد و استراتژی‌های درمانی را مستقیماً هدفمند پیش‌بینی کند. مطالعات متعددی برای درک بهتر ناهمگنی بیماران مبتلا به COPD و شناسایی فنوتیپ ها و اندوتیپ های مختلف انجام شده است. این فنوتیپ ها/اندوتیپ ها با توجه به تمرکز بر درمان فردی، برای مطالعه مهم تر هستند. برای اجازه دادن به درمان شخصی در زیرگروه‌ها برای پیش‌بینی، تشخیص و پیش‌آگهی بهتر در زیرگروه‌های بر اساس نسبت خطر/منفعت آنها است. [8] پیشرفت بیماری متغیر است و هیچ نشانگر زیستی قابل توجهی برای پیش بینی نتیجه در بیماران COPD توصیف نشده است. بیومارکرها در دسته بندی بیماران، پیش بینی نتایج و فردی کردن درمان در بیماران COPD مهم هستند. با توجه به اینکه تعداد بیماران که تعداد ائوزینوفیل‌های بالاتر دارند دوره پاسخ درمانی بهتری دارد همانطور که مطالعات مختلف نشان داده‌اند. هدف این مطالعه ارزیابی ارتباط بین تعداد ائوزینوفیل خون و نتیجه بیماران AECOPD است.روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی بود که بررسی ارتباط تعداد ایوزینوفیلهای خون با پیامد بیمارانی که با تشدید COPD در بیمارستان بهارلو وامام خمینی قبل از بهمن ۱۳۹۸ بستری شده اند. پرونده کلیه بیماران بستری که معیارهای ورود ما را دارا بودند، موارد شناخته شده COPD بودند که در این مدت با تشخیص AECOPD در بیمارستان بستری شده بودند. چک لیستی حاوی اطلاعات مربوط به یافته های دموگرافیک، گرفتن شرح حال و معاینه فیزیکی بیماران، نتایج آزمایشات آزمایشگاهی، تصویربرداری، مقادیر اسپیرومتری و آسیب شناسی تهیه و برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار بسته آماری علوم اجتماعی (SPSS) انجام شد.نتایج: در مجموع 1196 پرونده بیمار از سال 2017-2019 مورد مطالعه قرار گرفت که از این تعداد 477 بیمار وارد مطالعه شدند. در مجموع 329 نفر (69%) از نمونه ها مرد و 148 نفر یعنی 31% از حجم نمونه زن بودند. میانگین مدت بستری بیماران 35/4 ± 06/8 روز بود. نتیجه بیماران بر اساس طول مدت بستری، بستری در ICU، نیاز به بستری در ICU و مرگ و میر بود. علاوه بر این، ویژگی های پایه مانند ESR، CRP و مقادیر اسپیرومتری نیز در مطالعه ما مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعه ما میانگین بستری شدن در بیمارستان 8.2 روز را در گروه A (<100)، 8.07 روز در گروه B (100-300) و 8.02 روز در گروه C (بیش از 300) مشاهده کرد. بیماران با درصد ائوزینوفیل کمتر از 4% (گروه 1) 8.13 روز در بیمارستان بستری هستند در مقابل 7.93 روز در بیماران با درصد ائوزینوفیل ≥4% (گروه 2). این مطالعه نشان داد که بین میانگین مدت بستری در بیمارستان و تعداد ائوزینوفیل بیماران تفاوت معناداری وجود ندارد. میانگین ماندن در ICU برای کل حجم نمونه 5.88 است. در گروه 1، با درصد ائوزینوفیل پایین، میانگین اقامت در ICU 6.64 روز در مقابل 4.48 روز در گروه 2 بود. میانگین اقامت در ICU 6.17 روز در گروه A (<100)، 7.15 روز در گروه B (100-300) و 4.96 روز در گروه C (بیش از 300) گزارش شد. مطالعه ما نشان داد که مرگ و میر در بیماران با درصد ائوزینوفیل کمتر از 4٪ در مقابل 1٪ در بیماران با درصد ائوزینوفیل بیشتر یا برابر 4٪ و تعداد ائوزینوفیل مطلق که در آن مرگ و میر مشاهده شده 0.6 است، 4.8٪ بود. در گروه A (<100)، 2.3 در گروه B (100-300) و 2.9 روز در گروه C (> 300). همانطور که داده ها نشان می دهد، از 477 بیمار در مجموع 30.8 درصد یعنی 147 بیمار نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه داشتند. در گروه 1، گروه با تعداد ائوزینوفیل پایین، 95 مورد از 304 بستری داشتند که 9/19 درصد از کل بیماران را تشکیل می‌دهد در مقایسه با گروه 2 که از 173 مورد، 52 بستری داشتند، یعنی 9/10 درصد از کل بیماران بودند. از 147 بیمار، 12 بیمار یعنی 2.5 درصد در گروه A، 11.5 درصد یعنی 55 بیمار در گروه B و 16.8 درصد که 80 بیمار را تشکیل می دهند در گروه C قرار می گیرند.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین بستری بیماران در کل نمونه یکسان است. بین گروه‌هایی که تعداد ائوزینوفیل‌های بیشتری داشتند در مقایسه با گروه‌هایی که تعداد ائوزینوفیل‌های کمتری داشتند، تفاوت معنی‌داری در طول مدت بستری در بیمارستان وجود نداشت. پذیرش ICU در گروه ها متفاوت نیست، همه گروه ها تعداد پذیرش یکسانی دارند. اقامت در ICU در بیماران با درصد ائوزینوفیل بالاتر به طور قابل توجهی کمتر از بیماران با درصد ائوزینوفیل کمتر است. این روند دنبال می‌شود که در آن بیماران با تعداد ائوزینوفیل بالاتر نسبت به بیماران با تعداد ائوزینوفیل پایین، بستری در ICU کمتری داشتند. مرگ و میر کلی نمونه کمتر از مقدار مورد انتظار است. همچنین میزان مرگ و میر در گروه‌هایی که درصد ائوزینوفیل بالاتری داشتند کمتر بود، اما در تعداد ائوزینوفیل‌ها روند مشابهی دنبال نشد، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های تعداد ائوزینوفیل و مرگ‌ومیر مشاهده نشد. بسیاری از سایر مقادیر آزمایشگاهی بین گروه و نمونه به طور قابل توجهی بی تفاوت بودند. با توجه به بررسی متون، بسیاری از مطالعات نتایج متفاوتی از بستری شدن در بیمارستان، مرگ و میر و بستری شدن در ICU در مطالعات مختلف نشان دادند. نتایج ما در اکثر موارد با اجماع عمومی مبنی بر اینکه بیماران با تعداد ائوزینوفیل بالاتر نتیجه بهتری داشتند در تضاد بود.

Entry Element

مرگ و میر

Entry Element

Mortality

a07

a07

COPD

Eosinophilia

ائوزینوفیلی

Exacerbation

تشدید

Biomarker

بیومارکر

Outcome

پیامد

Relator Code

, Author

Relator Code

, Author

Hussain Bhat, Idraak

حسین بهات، ادراک

Relator Code

, Thesis advisor

Relator Code

, Thesis advisor

Relator Code

, Thesis advisor

Relator Code

, Thesis advisor

Relator Code

, Consulting advisor

Relator Code

, Consulting advisor

Relator Code

, Consulting advisor

Relator Code

, Consulting advisor

Mansouri, Fariba

منصوری، فریبا

Faraji, Neda

فرجی، ندا

Kazemizadeh, Hosein

کاظمی زاده، حسین

Zarei Jalalabadi, Narjes

زارعی جلال آبادی، نرجس

Entry Element

Tehran University of Medical Sciences, Medicine school

Country

ایران

Date of Transaction

20230508

Call Number

26051Pardis

Electronic name

p

TL

276903

a

Y