بررسی Diffusion Weighted Imaging و مشخصه های Enhancement در MRI دینامیک در افتراق آدنوم کبدی از هیپرپلازی ندولار فوکال در بیمارستان امام خمینی (ره)
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
ایمان فروغمند
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۸ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۳/۰۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: یکی از مباحث مهم در تشخیص رادیولوژیک ضایعات، افتراق بین دو گروه شایع ضایعات کبدی شامل آدنوم کبدی و هیپرپلازی ندولار فوکال می باشد. در مطالعه ی حاضر به بررسی قدرت MRI سنتی و DWI در افتراق بین دو گروه شایع ضایعات کبدی شامل آدنوم کبدی و هیپرپلازی ندولار فوکال پرداختیم. روش کار: این یک مطالعه مورد-شاهدی است بر روی بیماران با ضایعات کبدی مشکوک به آدنوم و یا هیپرپلازی ندولار فوکال مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی در بازه سال های ۱۳۹۲ تا 1399 انجام شده است. تمامی بیماران با ضایعات مشکوک به آدنوم و هیپرپلازی ندولار فوکال در مطالعه وارد شدند و براساس تائید پاتولوژیک و یا براساس داشتن ویژگی های تصویربرداری تیپیک به دو گروه آدنوم و هیپرپلازی ندولار فوکال تقسیم شدند. ضایعات کبدی با استفاده از سکانس DWI مورد بررسی قرار گرفتند و مقدار میانگین ADC ضایعات بدست آمد. تشخیص نهایی ضایعات هیپرپلازی ندولار فوکال براساس ویژگی های هیستوپاتولوژیک (در صورت در دسترس بودن) و یا ویژگی های تیپیکال در MRI بود. همچنین، تشخیص نهایی آدنوم کبدی براساس ویژگی های هیستوپاتولوژیک بود اما ضایعاتی که براساس پاتولوژی تشخیص نداشتند، در بیماران با ضایعات متعدد بودند که خصوصیات تصویربرداری مشابه با آدنوم های کبدی تایید شده با پاتولوژی داشتند. پس از جمع اوری اطلاعات به بررسی قدرت سکانس DWI و همچنین MRI با سکانس T1 و T2 و T1 with contrast در افتراق آدنوم کبدی و هیپرپلازی ندولار فوکال پرداختیم. نتايج: در مجموع ۹۷ بیمار شامل ۸۵ زن و ۱۲ مرد با میانگین سنی (۹.۷) ۳۵.۴ سال در این مطالعه وارد شدند. از این بیماران ۲۰۶ ضایعه وارد مطالعه شد. از این میان، ۸۳ ضایعه هیپرپلازی ندولار فوکال و ۱۲۳ ضایعه آدنوم کبدی بودند. طول ضایعات در کل بیماران بین ۷ تا ۱۴۶ میلی متر بود و میانگین ان (۲۹.۳) ۴۲.۳ میلی متر بود. گروه آدنوم کبدی نسبت به گروه هیپرپلازی ندولار فوکال به طور معنی داری طول ضایعه ی کمتری داشتند (p=0.009). نتایج نشان داد که هیچ کدام از سیگنال های ضایعه و اسکار در T1 MRI و Fiesta MRI بین آدنوم کبدی و هیپرپلازی ندولار فوکال تفاوت معنی دار نداشتند. سیگنال ضایعه در فاز شریانی به طور معنی داری در گروه آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال کمتر بود (p=0.014) اما در فاز های پورتال و تاخیری تفاوتی نداشت. همچنین، نسبت سیگنال ضایعه به کبد در فاز های شریانی (p<0.001) و پورتال (p=0.022) T1 MRI با گادولینم در آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال به طور معنی داری کمتر بود اما در فاز تاخیری تفاوتی نداشت. در نهایت، تفاوت سیگنال بین کبد و ضایعه در فاز های شریانی (p<0.001)، پورتال (p=0.001) و تاخیری (p=0.023) T1 MRI با گادولینم در آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال به طور معنی داری کمتر بود. در ارتباط با T2 MRI، میزان سیگنال ضایعه در T2 در آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال به طور معنی داری بیشتر بود (p=0.032). همچنین، نسبت سیگنال ضایعه به طحال در T2 در آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال به طور معنی داری بیشتر بود (p=0.004). در نهایت، تفاوت سیگنال بین طحال و ضایعه در T2 در آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال به طور معنی داری کمتر بود (p=0.003). در ارتباط با DWI، سیگنال ضایعه در DWI با b50 (p=0.002) و b400 (p=0.022) به طور معنی داری در گروه آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال کمتر بود اما در DWI با b800 تفاوتی نداشت. همچنین، اختلاف سیگنال ضایعه با کبد در DWI با b50 (p=0.014)، b400 (p=0.002) و b800 (p=0.021) و نسبت سیگنال ضایعه به کبد در DWI با b50 (p<0.001)، b400 (p<0.001) و b800 (p<0.001) به طور معنی داری در گروه آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال کمتر بود. اختلاف سیگنال ضایعه بین DWI با b50 و b800 به طور معنی داری در گروه آدنوم کبدی نسبت به هیپرپلازی ندولار فوکال کمتر بود (p=0.017). در عین حال، مقادیر مرتبط با ADC ضایعه بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتيجه گيري: در مجموع، نتایج نشان داد که سیگنال های حاصل از DWI و T1 MRI با گادولینم می توانند در افتراق بین آدنوم کبدی و هیپرپلازی ندولار فوکال کمک کننده باشند. مطالعات اینده با حجم نمونه ی بالاتر می توانند نتایج حاصل از این مطالعه را ارزیابی کنند.