بررسی مصرف سیگار در بیماران مبتلا به پمفیگوس و بولوس پمفیگوئید در بیماران مراجعه کننده درمانگاه پمفیگوس بیمارستان رازی
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
زهرا ملکی قربانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۳۰ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۱۲/۱۴
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
پمفیگوس و بولوس پمفیگوئید دو بیماری نادر پوستی خود ایمنی هستند که بر روی پوست و غشاهای مخاطی تاثیر می گذارند. هر دو بیماری به واسطه آنتی بادی ها ایجاد میشوند اما پاتولوژی و مکانیسم های پاتوفیزیولوژی آن ها متفاوت است. ویژگیهای اپیدمیولوژیک بیماری پمفیگوس در مناطق مختلف جهان بطور قابل توجهی متفاوت است. و این بیماری توزیع جغرافیایی و نژادی نا متوازنی را نشان می دهد. عواملی مانند عادت های شخصی در ابتلا به پمفیگوس دخیل هستند. در مورد اثر سیگار بر علائم پمفیگوس فرضیات متفاوتی وجود دارد. بهبود سریعتر یا مواجهه با علائم خفیف تر ممکن است در افراد سیگاری و کسانی که سابقا مصرف سیگار داشته اند با احتمال بیشتری رخ دهد، هرچند اثر سیگار بر تظاهرات پمفیگوس همچنان در دست مباحثه است. این مطالعه به صورت مطالعه مورد-شاهدی بر روی بیماران مبتلا به پمفیگوس و بولوس پمفیگوئید مراجعه کننده به درمانگاه پمفیگوس بیمارستان رازی انجام شد. بیماران مبتلا به سه بیماری پمفیگوس ولگاریس، بولوس پمفیگوئید و پمفیگوس فولیاسه وارد مطالعه شدند. تقسیم بندی گروه مورد و شاهد بر اساس متغیر اصلی مورد مطالعه، مصرف/عدم مصرف سیگار، بوده و تاثیر آن بر جمعیت کل و زیرگروه ها با استفاده از آنالیز های رگرسیون در نرم افزار IBM SPSS بررسی شد. تعداد 221 بیمار با میانگین سنی 53.1 (14.6) و جنسیت غالب مونث وارد مطالعه شدند. از این تعداد، 70.1% از بیماران در گروه شاهد (غیر سیگاری) و 29.9% در گروه مورد (سیگاری) قرار گرفتند. ارتباط معنادار آماری در شاخص های بهبودی و بروز عود میان دو گروه مورد و شاهد در جمعیت کل و زیرگروه ها مشاهده نشد. میانگین نمره کل شاخص های سطح فعالیت پمفیگوس و پمفیگوئید در گروه مورد به شکل چشمگیری پایین تر از این نمره در گروه شاهد بود (p<0.05).مصرف سیگار ممکن است ارتباطی با نرخ بهبودی و بروز عود در بیماری پمفیگوس نداشته باشد. هر چند میانگین درگیری های پوستی و مخاطی در میان افراد با سابقه مصرف سیگار کمتر از غیر سیگاری ها است. به مطالعات بالینی و آینده نگر بیشتری در این زمینه نیاز است تا بتوان ارتباط میان مصرف سیگار را با پیش آگهی و شاخص های بهبودی بیماری پمفیگوس بررسی کرد.