ارزیابی نوروپلاستیسیتی الیاف عصبی حرکتی در بیماران تومور مغزی (گلیوما گرید 2 و 3) با تصویربرداری تانسور انتشار (DTI)
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
عاطفه مرادی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۹۵ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
فن آوری تصویربرداری پزشکی
Date of degree
۱۴۰۱/۱۱/۰۸
Text preceding or following the note
۱۷.۷۰
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: مداخله جراحی برای درمان اولیه گلیوما نیازمند اطلاعات پیش زمینه ای در مورد میزان تخریب و چگونگی پاسخ مغز به ضایعه می باشد. از آنجاییکه در مغز، امکان ترمیم و تغییرات بافتی به صورت فرآیندی تحت عنوان نوروپلاستیسیتی وجود دارد، این احتمال میرود که مغز در پاسخ به اثر تخریبی تومور در الیاف عصبی حرکتی، مسیرهای جایگزین برای حرکت ایجاد کند. در صورت امکان تائید و بررسی این فرآیند پلاستیسیتی که بر مبنای مکان، سایز تومور و سایر عوامل می تواند متغیر باشد، جراحان می توانند برنامه ریزی دقیق تری برای طراحی روند جراحی داشته باشند. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی امکان وجود پلاستیسیتی در الیاف عصبی حرکتی بیماران تومور مغزی با استفاده از تصویربرداری DTIجهت افزایش توانایی جراحان مغز و اعصاب در برنامه ریزی جراحی برای بهبود نتایج جراحی در بیماران مبتلا به گلیوما در مناطق حرکتی مغز می باشد.روش کار:25 بیمار (8 زن، 17 مرد) با میانگین سنی 37.88 سال دارای تومور مغزی در ناحیه کورتکس حرکتی که کاندید جراحی بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. همه بیماران راست دست بودند. 7 بیمار از 25 بیمار بعد از عمل نیز مورد مطالعه قرار گرفتند. پروتکلهای تصویربرداری MRI ازجمله 3D-T1-MPRAGE و DTI بر روی افراد شرکتکننده انجام شد. ترکت های عصبی حرکتی که از نواحی primary motor area،premotor area و supplementary motor area هر دو نیمکره دستور می گیرند و نیز جسم پینه ای سگمنت شدند و پارامترهایFA، MD، AD و RD استخراج شدند. بر روی بیماران هم ترکتوگرافی و هم آنالیز طول ترکت انجام شد. یافته ها: نتایج آنالیز کمی ترکتوگرافی بین بیماران قبل و بعد از عمل و همچنین بین نیمکره نرمال و ضایعه برای FA هیچ تفاوت معناداری نشان ندادند؛ اما برای MD بین بیماران قبل و بعد از عمل 2 ترکت و بین نیمکره نرمال و ضایعه بیماران قبل از عمل 2 ترکت تفاوت معناداری نشان دادند. در مقابل، رویکرد آنالیز طول ترکت تفاوت معناداری بین نیمکره ضایعه و نرمال بیماران قبل عمل در هر 3 ترکت برای AD، MD و RD و 2 ترکت برای FA نشان دادند. همچنین آنالیز طول ترکت بین بیماران قبل و بعد از عمل در 5 ترکت برای AD، 2 ترکت FA، 5 ترکت MD و 2 ترکت RD تفاوت معناداری نشان دادند.نتیجه گیری:DTI یک ابزار ایده آل برای مطالعه سازماندهی مجدد ساختاری مغز است و میتواند نوروپلاستیسیتی در بیماران مبتلا به گلیوما را روشن سازد. در این مطالعه ما افزایش FA و کاهش MD، RD و AD را در ترکت های عبوری از نواحی حرکتی سمت سالم نسبت به سمت پاتولوژیک بیماران گلیوما را گزارش و نشان دادیم این تغییرات پارامتر های DTI بیانگر مکانیسم های جبرانی و تغییرات ساختاری میباشد.