بررسی اثرات درمانی داروی تزریقی لوتیراستام(Matever) با داروی تزریقی فنوباربیتال به عنوان خط اول درمان در کنترل تشنج نوزادی در بخش NICU در بیمارستان بهرامی در سالهای 98 تا 99
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
آیدا خبازی اسکویی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۷ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
بیماری های کودکان
Date of degree
۱۴۰۱/۱۰/۱۲
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
زمینه تحقیق: تشنج های نوزادی، به عنوان اختلالات عملکردی حمله ای در سیستم عصبی مرکزی می باشد که در نوزادان ترم در 28 روز اول زندگی و در نوزادان پره ترم تا هفته 44 سن حاملگی رخ می دهد. تشنج ها، از آن جایی که می توانند منجر به بروز آسیب های مغزی شوند بایستی مورد بررسی قرار گیرند. در حال حاضر، تمایل به استفاده از لووتیراستام به دلیل دسترسی ساده تر به فرم داخل وریدی و عوارض جانبی کمتر در کودکان با رده سنی بالاتر و بزرگسالان، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به عوارض تشنج های نوزادی از جمله اختلالات تکامل، انتخاب بهترین گزینه درمانی با عوارض جانبی کمتر حائز اهمیت بیشتری می باشد. این مطالعه به بررسی و مقایسه استفاده از لووتیراستام و فنوباربیتال در کنترل تشنج های نوزادی و فاکتورهای موثر در پاسخ دهی به درمان می پردازد.روش مطالعه: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور به بررسی مقایسه تاثیر لووتیراستام در کنترل تشنج های نوزادی در مقایسه با فنوباربیتال در مراجعین به بیمارستان بهرامی در طی دو سال از سال 98 تا 99 پرداخته است. برای بیماران در گروه فنوباربیتال، شروع فنوباربیتال وریدی به عنوان لودینگ دوز با دوز ۲۰میلی¬گرم/ کیلوگرم وزن نوزاد و در گروه لووتیراستام شروع لوتیراستام وریدی(Matever) با دوز۴۰ میلی گرم/ کیلوگرم وزن نوزاد داده شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران از جمله سن و جنسیت نوزادان، از پرونده بیماران جمع آوری گردید. آنالیز آماری به کمک نرم افزار SPSS version 26 صورت پذیرفت.نتایج: مطالعه حاضر شامل 44 نوزاد در 2 گروه 22 تایی برای درمان با دو داروی لوتیراستام و داروی فنوباربیتال است. در گروه لوتیراستام 36.4 درصد جمعیت و در گروه فنوباربیتال 40.9 درصد جمعیت دختر بودند که تفاوت معناداری از جهت توضیح جنسیتی در بین 2 گروه مشاهده نشد. در گروه لوتیراستام سن حاملگی 285.5 روز و در گروه فنوباربیتال این مقدار برابر با 268 روز بود که نشاندهندهی سن حاملگی بیشتر معنادار در گروه لوتیراستام بوده است. کنترل تشنج در میان 22 بیمار تحت درمان با داور لوتیراستام 15 بیمار برابر با 68.2 درصد افراد تشنجشان در طول درمان کنترل شده است. از بین کودکان تحت درمان با فنوباربیتال 14 نوزاد از 22 نوزاد کنترل تشنج مشاهده است که برابر با 63.6 درصد جمعیت بوده است که نشاندهندهی عدم تفاوت معنادار در گروههای مورد مطالعه است.در ارتباط با تکرار تشنج نوزادی، تفاوت معناداری در نوزادان دو گروه یافت نشده است. نوزادان تحت درمان با فنوباربیتال به شکل معناداری نسبت به نوزادان تحت درمان با لوتیراستام مدت زمان بستری در بیمارستان بستری را تجربه کردهاند.بحث و نتیجه گیری: تشنج نوزادی، شایع ترین عارضه سیستم عصبی مرکزی نوزادان می باشد که در صورت عدم کنترل، می تواند سبب بروز اختلال در مکانیسم های تکامل عصبی شود. در این مطالعه، استفاده از لووتیراستام و فنوباربیتال، در کنترل تشنج های نوزادی، حاکی از وجود تفاوت معنی دار نبود که اهمیت استفاده از گزینه درمانی مناسب با اثرگذاری مناسب، و با عارضه جانبی حداقلی را نشان می دهد.