بررسی اپیدمیولوژیک و عوامل موثر بر پیش آگهی و عوارض نشانگان گیلن باره و رابطه آن با نسبت نوتروفیل به لنفوسیت، پلاکت به لنفوسیت، مونوسیت به لنفوسیت در بیماران بستری در مرکز طبی کودکان در سال۱۳۹۶
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سپیده جوان کیانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۱ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۷/۰۲
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
بیان مسئله: سندرم گیلن باره (GBS) یک بیماری عصبی محیطی شدید است که منجر به ضعف عضلانی و آرفلکسی می شود. ما اکنون معمولاً این را می پذیریم که التهاب و ایمنی نقش کلیدی در پاتوژنز GBS دارند. بسیاری از مطالعات اشاره کردند که نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR) و نسبت مونوسیت به لنفوسیت (MLR) نشانگرهای امیدوارکننده جدیدی برای التهاب یا ایمنی هستند. هدف مطالعه ما تعیین شیوع سندرم گیلن باره در کودکان وارزیابی این بود که آیا NLR و MLR با GBS مرتبط هستند یا خیر.روش انجام: تمام بیماران مبتلا به سندرم گیلن باره با توجه به معیارهاي بین المللی تشخیص براساس علائم بالینی شامل فلج اندام فوقانی، فلج اندام تحتانی، اختلال و عدم توانایی در راه رفتن، نارسایی تنفسی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. اطلاعات بیماران از روي پرونده آنها که شامل تاریخچه بیماري براساس چک لیست استاندارد شده اي که بدین منظور طراحی شده است، جمع آوری شد. متغیرهاي مورد بررسی شامل جنسیت، طول دوره ي بستري، سن بیمار، علائم بالینی مانند علائم اولیه و یافته هاي عصبی در طول دوره ، یافته هاي آزمایشگاهی و دیگر شرایط پزشکی، درمانهاي خاص مانند پلاسمافرزیس و ایمونوگلوبولین داخل وریدي، جمع آوري شد. در کنار یافته های خام، یافته های موثر بر شدت بیماری نیز مانند نسبت نوتروفیل به لنفوسیت(NLR)، نسبت مونوسیت به لنفوسیت(MLR)، نسبت پلاکت به لنفوسیت(PLR) محاسبه شده و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه، ۱۶۸ کودک شامل ۱۰۳ پسر و ۶۵ دختر تحت بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد شرکت کننده در این مطالعه ۳.۷±۷.۳ بود. با در نظر گرفتن وضعیت پلاسمافرزیس در بیماران گیلن باره وارد شده در این مطالعه، از ۱۶۸ نفر، ۱۹ نفر تحت پلاسمافرزیس قرار گرفتند. همچنین از بین ۱۶۸ بیمار گیلن باره، ۱۲۹ نفر تحت درمان با IVIg قرار گرفته و مابقی درمان IVIg نگرفتند. مدل رگرسیون multivariate نشان داد که سن ونارسایی تنفسی احتمال بستری ICU را افزایش میدهند همچنین PLR,MLR با فلج اندام و عدم توانایی راه رفتن مرتبط بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های ما و نظرات بالاتر، ما دلیلی داریم که استنباط کنیم که یک تعامل بین پاتوژنز GBS و PLR و MLR وجود دارد. به نظر می رسد که PLR و MLR بر اساس مطالعه ما مزایای خاص خود را در پروگنوز علایم نورولوژیک GBS دارند. علاوه بر این، هیچیک از اندکس های خونی با میزان بستری در ICU ارتباط نداشتند. میتوان نتیجه گرفت که PLR و MLR ممکن است نشانگرهای زیستی خونی مطلوب GBS باشند و GBS شدید را از GBS خفیف تشخیص دهند.