بررسی فراوانی و عوامل موثر بر سندرم فرسودگی شغلی شدید در کارورز های دانشگاه علوم پزشکی تهران در دوره ی همه گیری بیماری کروناویروس-۲۰۱۹ در سال ۱۴۰۱
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
فاطمه قریشی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۲ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۸/۲۸
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: فرسودگی شغلی یک اختلال احساسی رفتاری ناشی از انبوه فشارهای روانی در محیط شغلی می باشد که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، پیامدهای جبران ناپذیری چون افسردگی ، خودکشی و مصرف موادمخدر و...فرد مبتلا را تهدید می کند. در سال 2019 ویروس نوپدیدی به نام COVID-19 به صورت پاندمی سراسر جهان را فرا گرفت.با توجه به فشارهای کاری و استرس های روانی که در این دوران به وجود آمده بود نگرانی همیشگی پژوهشگران درباره ی فرسودگی شغلی کادر درمان، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت.مطالعه ی حاضر به بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارورزان دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاندمی کووید-۱۹ پرداخته است.روش کار: این مطالعه نوعی بررسی مقطعی می باشد. جامعه آماری تعداد 200 نفر از کارورزان مشغول به تحصیل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که دوره ی کارورزی خود را در دوران پاندمی سپری کرده بودند و به روش نمونه گیری تصادفی وارد مطالعه شدند.جمع آوری اطلاعات با کمک پرسشنامه ی آنلاین دو قسمتی شامل پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مازلاخ (MBI) و اطلاعات دموگرافیک صورت گرفت. با کمک روش های آماری توصیفی(درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های کای اسکویر، Exact Fisher و ANOVA و Spearman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری در تمام آزمون ها کمتر از 0.05 و با ضریب اطمینان %95 در نظر گرفته شد.نتايج: در مجموع، ۲۰۰ کارورز در این مطالعه شرکت کردند که ۳۰ درصد اقا و ۷۰ درصد خانم بودند. میانگین و انحراف معیار سن کارورزان (۱.۸۵) ۲۶.۶۱ سال بود.High Degree Burnout در ۲۶.۵ درصد از کارورزان (۵۳ کارورز) وجود داشت.همچنین خستگی هیجانی خفیف در ۱۱.۵ درصد کارورزان، خستگی هیجانی متوسط در ۱۹.۵ درصد کارورزان و خستگی هیجانی شدید در ۶۹ درصد کارورزان وجود داشت. مسخ شخصیت خفیف در ۴۳ درصد کارورزان، مسخ شخصیت متوسط در ۱۵.۵ درصد کارورزان و مسخ شخصیت شدید ۴۱.۵ درصد کارورزان وجود داشت. کفایت فردی خفیف در ۵۸ درصد کارورزان، کفایت فردی متوسط در ۲۵ درصد کارورزان کفایت فردی شدید در ۱۷ درصد کارورزان وجود داشت. نتایج حاصل از بررسی ارتباط بین میزان فرسودگی شغلی شدید با فاکتور های دموگرافیک و بالینی نشان داد که فرسودگی شغلی شدید(High degree burnout) در کارورزان با میزان علاقه به رشته پزشکی(P<0.001) ، مشکلات مالی(p=0.012)، مدت زمان سپری شده از دوره ی کارورزی(P=0.017)، تعداد کشیک های آخر هفته تعطیل در ماه(P=0.006) و میزان فغالیت بالینی هفتگی(P<0.001) ارتباط معنادار و مستقیم داشتند. سایر ابعاد فرسودگی با عواملی چون مونث بودن ، تنها زندگی کردن، داشتن فرزند، میزان علاقه به رشته ی پزشکی ، داشتن شغل دوم ، داشتن مشکلات مالی، مصرف داروی مسکن یا اعصاب و روان ، مصرف دخانیات، مشروب یا مواد ، مدت زمان گذشته از زمان دوره کارورزی ، میانگین تعداد کشیک ها در ماه ، تعداد کشیک های اخر هفته در ماه ، میزان فعالیت بالینی در هفته و خواب شبانه روز در ارتباط بود در مقابل ارتباط معنی داری بین فرسودگی و وضعیت بومی یا غیر بومی بودن محل سکونت وجود نداشت(p=0.992) . نتيجه گيري: نتایج این مطالعه نشان داد فرسودگی شغلی در جمعیت کارورزان دانشگاه تهران در دوران پاندمی کرونا از فراوانی بالایی نسبت به مطالعات قبل برخوردار است که نیاز به حمایت و توجه بیشتر در کارورزان را نشان می دهد