بررسی سرانجام وضعیت کلیوی کودکان مبتلا به posterior urethral valve مرکز طبی که حداقل ۵ سال ازتشخیص بیماری گذشته است
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محمد پورصالحیان
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۲۸ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۱۰/۱۴
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: بیماری posterior urethral valve یکی از شایع ترین علل اختلال مجاری ادراری انسدادی است در واقع علت بیش از نیمی ار اختلالات انسدادی مردان است. در مجموع نوزادانی که posterior urethral valve دارند سرانجام ضعیفی از نظر بیماری های کلیوی دارند.مقالات کنونی نشان میدهد که حدود ۲۰ الی ۶۵ درصد بیمارانی که posterior urethral valve دارند در اینده به بیماری مزمن کلیوی دچار میشوند و ۸ الی ۲۱ درصد در دوران کودکی به مراحل انتهایی بیماری کلیوی دچار میشوند (ESRD) . مرگ و میر این بیماران در ۶ دهه گذشته بدلایل زیر کاهش قابل توجهی داشته : تشخیص قبل از تولد ، بهبود مراقبت های تنفسی و احیا در حین تولد، بهبود کنترل بیماری انتهایی کلیه (ESRD) . برخلاف کنترل و مراقبت های اولیه بیماری سرانجام این بیماران در دراز مدت همچنان مناسب نمیباشد. حتی با پیشرفت تشخیص و مداخلات در دوران قبل از تولد هنوز هم بهبود قابل توجهی در پیش آگهی عملکر کلیوی این بیماران حاصل نشده است.هدف از این مطالعه بررسی سرانجام حداقل ۵ ساله بیماران posterior urethral valve از جهت اختلال عملکرد کلیوی از سال ۱۳۹۴ به قبل مرکز طبی و بررسی ارتباط مداخلات انجام شده بر آن ها و سایر عوامل پیش گویی کننده بر سرانجام بیماران است.روش مطالعه: این مطالعه یک مطالعه مقطعی گذشته نگر استدر سیر تشخیصی- درمانی بیماران مبتلا به بیماری posterior urethral valve در سال های قبل از ۱۳۹۴ که در بخش بستری شده بودند یا به درمانگاه مراجعه کردند، به صورت روتین VCUG به همراه ازمایشات مرسوم و پایه انجام شده است. این اقدامات پاراکلینیکی به همراه سیر بررسی بیمار و معاینات و دیگر اطلاعات بیمار مانند سن و میزان قبل از عمل و بعد از عمل و شدت هیدرنفروز و میزان اسیدوز قبل و بعد از عمل... در پرونده بیمار ثبت می شود. پرونده بیمار بایگانی می شود تا در مراجعات بعدی بررسی و استفاده گردد. از اطلاعات موجود در پرونده ی بیمار جهت بررسی بیمار در طی مراجعات بعدی بیمار و روند درمانی بیمار استفاده می شود. پس از آن با بیمار تماس گرفته میشود تا سرانجام کلیه بیمار مشخص شود و میزان از کار افتادگی کلیه بیماران مشخص شود . و تعیین گردد که آیا به CKD یا ٍESRD مبتلا شده اند یا نهیافته ها: در مطالعه ما شیوع بیماری مزمن کلیوی پس از 6 سال فالوآپ در بیماران posterior urethral valve حدود 9.9 درصد تخمین زده شد. از بین 81 بیمار مورد بررسی یک نفر بدلیل بیماری کلیوی فوت شد. 1 نفر پیوند کلیه شد. 3 نفر نیز بر روی درمان دیالیز هستند.میانگین سنی بیماران105 روز بود. بیماران هنگام بستری کراتینین بالاتری نسبت به پس از عمل داشتند. در سونو گرافی شدت هیدرونفروز قبل از عمل جراحی بیشتر از بعد عمل جراحی بود. حدود 23 درصد بیماران قبل از عمل اسیدوز داشتند که با نتیجه عملکرد کلیوی در طی فالوآپ 6 ساله ارتباطی نداشت.48 درصد بیماران از روش CIC در طی روند درمانی خود استفاده کرده بودند. 8 درصد بیماران سابقه خانوادگی مثبت برای بیماری اورولوژیک داشتند.با توجه به داده های این مطالعه به نظر میرسد که کراتینین قبل از عمل بالای 1.15 میتواند با حساسیت 100 درصد و ویژگی 75 درصد احتمال وقوع CKD در آینده را پیشگویی کند.نتیجه گیری: شیوع بیماری CKD درکودکان زیر 1 یکسال که در بیمارستان مرکز طبی با تشخیص PUV بستری شدند، در طی فالوآپ 6 ساله 9.9 درصد بود. شدت هیدرونفروز این بیماران در سونوگرافی پس از عمل بهتر از سایر بیماران بود. سابقه خانوادگی در این بیماران بیشتر بود. سطح کراتینین قبل از عمل بالای 1.15 با حساسیت 100 درصد و ویژگی 75 درصد قدرت پیشگویی کننده برای پیشرفت به CKD داشت.