بررسی شیوع عود اولین تشنج بدون تب و بدون علت و ریسک فاکتور های آن در بیماران مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان در سال های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محدثه دشتکوهی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۷ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۱۰/۰۷
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
تشنج یکی از شایع ترین اختلالات عصبی در کودکان است. اولین اپیزود تشنج همیشه یک رویداد اضطراب آفرین برای والدین و یک چالش تشخیصی برای پزشکان می باشد و این وظیفه متخصص سلامت است که بهترین رویکرد و توصیهها را در مدیریت و پیش آگهی این بیماران بداند. در مطالعات مبتنی بر جمعیت، میزان بروز صرع در دوران کودکی از حدود 0.5 تا 8 در هر 1000 نفر در سال متغیر است. تخمین زده می شود که 0.5 تا 1 درصد از کودکان و نوجوانان حداقل یک تشنج بدون تب را در سنین نوجوانی تجربه می کنند. 3.6 درصد خطر تجربه حداقل یک تشنج در طول عمر 80 ساله وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان عود و ریسک فاکتور های عود تشنج در کودکان پس از اولین تشنج unprovoked (unprovoked) در مراجعه کنندگان به مرکز طبی کودکان در ایران انجام شده است. پژوهش های زیادی در مورد بررسی میزان عود تشنج پس از اولین تشنج unprovoked انجام شده است اما همچنان در حوزه ریسک فاکتور های عود اولین تشنج اختلاف نظر وجود دارد و نتایج متفاوتی در مطالعات مختلف استخراج شده است. در این مطالعه ما به صورت گذشته نگر تمامی بیماران مراجعه کننده در طی دو سال(سال های 1399 و 1400) را از طریق پرونده خوانی و سپس فالوآپ تلفنی تحت پیگیری قرار دادیم و در نهایت داده های اپیدمیولوژیک مربوط به جمعیت ایرانی و ریسک فاکتور های احتمالی در این جمعیت مشخص شد. بر طبق این مطالعه که بر روی 214 کودک در سنین 9 روزه تا 14.5 ساله صورت گرفت مشخص شد که فاکتور هایی مانند تکامل مختل و تصویر برداری مغزی مختل(اعم از سونوگرافی، سی تی اسکن، MRI) می توانند به عنوان پیش بینی کننده ی عود تشنج و در نهایت ابتلا به صرع در نظر گرفته شوند. از طرفی این مطالعه نشان داد که سابقه ی ابتلا به تب و تشنج و مجددا تکامل مختل به عنوان ریسک فاکتور برای بستری مجدد کودکان در بیمارستان به دنبال تشنج نقش موثری ایفا می کنند. در مقابل ثابت شد حوادث زایمان و مشکلات بارداری، سابقه خانوادگی تشنج، نوع زایمان و سایر علل بررسی شده در این مطالعه تاثیری بر عود تشنج و بستری مجدد کودکان ندارند.