بررسی تاثیر دارویمینوسیکلین بر اختلال حافظه القا شده بهوسیلهی اسکوپولامین و شاخصهای استرس اکسیداتیو در هیپوکمپ موش صحرایی نر
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محمد حسین اسحاقی قالیباف
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۶ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
فیزیولوژی پزشکی
Date of degree
۱۴۰۰/۰۸/۰۱
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: با گسترش جوامع صنعتی و افزایش طول عمرو امید به زندگی افراد، اختلال حافظه بهعنوان رخدادی اجتنابناپذیر مشکلات عدیدهای را برای سیستم بهداشت و درمان این جوامع به ارمغان آورده است. در میان انواع علل بروز اختلال حافظه، آلزایمر بهعنوان یک بیماری تحلیل برندهی سیستم عصبی مرکزی واجد نقش ویژه و قابلتوجهمیباشد. اگرچه علل اصلی بروز این بیماری ناشناخته باقیمانده است اما عواملی نظیر تجمع پروتئینهای آمیلوئیدی بتا، کلافههای نوروفیبریلاری تائو و بروز استرس اکسیداتیو در بافت مغزی بهعنوان عناصر دخیل در پاتوژنز این بیماری و اختلال شناختی همراه آن شناخته میشود. امروزه روشهای درمانی متعددی بهمنظور بهبود وضعیت شناختی بیماران آلزایمری و کنترل شدت بیماری مورداستفاده قرار میگیرد. داروی مینوسیکلین بهعنوان یک آنتیبیوتیک مشتق شده از تتراسایکلین بهعنوان یکی از داروهای موثر بر سیستم عصبی مرکزی، اثرات حفاظت عصبی قابلتوجهی را در مطالعات پیش بالینی از خود نشان داده است و در شرایط پاتولوژیک متعددی سبب بهبود آسیب سیستم عصبی گردیده است. در مطالعه حاضر اثر حفاظت عصبی این دارو علیه اختلال حافظه ناشی از اسکوپولامین بهعنوان یکی از مدلهایتثبیتشده بیماری آلزایمر در مطالعات تجربی، موردبررسی قرار میگیرد.مواد و روشها: در این مطالعه 40 سر موش صحرایی به 4 گروه دهتایی تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت دو هفته نرمال سالین را بهعنوان جایگزین دارو دریافت نمود. در گروه اسکوپولامین، موشها به مدت یک هفته نرمال سالین دریافت نمودند و در هفته دوم 30 دقیقه پیش از انجام تست رفتاری اسکوپولامین با دوز 4/2 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بهصورت داخل صفاقی دریافت کردند. در گروههای درمان (اسکوپولامین + دارو مینوسیکلین)، حیوانات به مدت دو هفته داروی مینوسیکلین با دوزهای 10 و 15 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند و در هفته دوم 30 دقیقه پیش از انجام تستهای رفتاری، اسکوپولامین با دوز مذکور دریافت نمودند. تستهای رفتاری شامل بررسی حافظه فضایی توسط ماز آبی موریس و بررسی حافظه اجتنابی غیرفعال توسط دستگاه شاتل باکس بود. نهایتا، شاخصهای آسیب اکسیداتیو شامل فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، غلظت مالون دی آلدهید و گروههای تیول در بافت قشر و هیپوکمپ مورد اندازهگیری قرار گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان میدهد که اسکوپولامین سبب ایجاد اختلال در حافظه و یادگیری میگردد. تجویز داروی مینوسیکلین در دوز بالا زمان تاخیر و مسافت طی شده جهت یافتن سکو را در روزهای یادگیری ماز آبی موریس کاهش داد. همچنین درمان با دوز بالای مینوسیکلین به شکل معناداری سبب افزایش مسافت طی شده و زمان سپریشده در ربع هدف در روز پروب گردید. درمان با هر دو دوز مینوسیکلین، سبب افزایش زمان تاخیر برای ورود به اتاقک تاریک و کاهش مدت زمان سپریشده در محفظه تاریک و دفعات ورود حیوان به فضای تاریک گردید. تجویز داروی مینوسیکلین همچنین غلظت تیول تام و فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز را در بافت قشر و هیپوکمپ افزایش و غلظت مالون دی آلدهید در این بافتها را کاهش داد.