بررسی یافتههای بالینی، آزمایشگاهی، تصویربرداری و پیگیری یکساله در کودکان کمتر از ۱۶ سال مبتلا به سینوویت گذرا مراجعه کننده به بیمارستان بهرامی در فاصله سال های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
مریم امیری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۲ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۶/۳۰
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: سینوویت گذرا (Transient Synovitis, TS) یک فرایند حاد التهابی غیراختصاصی است که سینوویوم مفاصل را درگیر میکند. مهمترین نکته در فرآیند تشخیص و درمان این بیماری، توانایی پزشک در افتراق این بیماری از سایر تشخیصهای افتراقی (به خصوص بیماریهای مفصلی جدی که سبب تخریب سینوویوم و خوردگی استخوان میشود) میباشد. بنابراین با توجه به اینکه مطالعات در این زمینه چندان کافی نبود، این مطالعه با هدف تعیین یافتههای بالینی، آزمایشگاهی، تصویربرداری و پیگیری یکساله در کودکان کمتر از ۱۶ سال مبتلا به سینوویت گذرا مراجعه کننده به بیمارستان بهرامی در فاصله سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ به انجام رسید.روش مطالعه: این مطالعه به صورت مقطعی گذشته نگر برروی 80 نفر از کودکان کمتر از ۱۶ سال مراجعه کننده به بیمارستان بهرامی در فاصله سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ به انجام رسید. در این مطالعه، با مراجعه به سیستم الکترونیکی ثبت اطلاعات بیماران در بیمارستان اطلاعات مورد نیاز، بررسیهای بالینی و آزمایشگاهی مربوط به بیماران با سینوویت گذرا بررسی و اطلاعات آنها از سیستم استخراج شد. در نهایت اطلاعات بررسی و با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: یافتههای حاصل از این مطالعه نشان دادند که میانگین سن کودکان مبتلا به سینوویت گذرا برابر 3.88 سال بود و توزیع فراوانی جنسیت در بین دو جنس به نفع دختران بود. در ارتباط با فصل وقوع سینوویت گذار مشاهده شد که تقریبا نیمی از موارد در فصل بهار(28.75%) رخداد و پس از آن، فصلهای تابستان ، پاییز و زمستان شیوع برابر 23.75% داشتند. در ارتباط با مفاصل درگیر در کودکان مبتلا به سینوویت گذرا به ترتیب مفاصل هیپ ،مچ پا و زانو و اندام فوقانی درگیر بودند. همچنین علائم بالینی نیز از نظر فراوانی عبارت بودند از: 45 نفر(56.3 درصد) تب، 77نفر (96.3 درصد) درد، 47 نفر(58.8 درصد) محدودیت حرکت مفصل و لنگش، 15 نفر (18.8 درصد) بی اشتهایی، 20 نفر (25 درصد) علائم مرتبط با سرماخوردگی، 7 نفر (8.8 درصد) عفونت ادراری. شایعترین یافته حاصل از یافتههای تصویربرداری افیوژن مفصلی (با فراوانی 42.5 درصد) بود و پس از آن به ترتیب فراوانی افیوژن و هایپرتروفی سینوویوم همزمان (14.7 درصد) و ضخیمشدن یا هایپرتروفی سینوویوم (7.4 درصد) قرار داشتند. فراوانی عود مجدد نیز برابر 15 نفر (18.75 درصد) از افراد پیگیری شده طی یک سال بود. نتیجه گیری: در نهایت میتوان نتیجه گرفت که سینوویت گذرا از بیماریهای خودمحدودشونده و خوشخیمی است که در صورت عدم افتراق آن از سایر بیماریهای مفصلی، ممکن است مشکلات جبران ناپذیری برای کودکان به وجود آورد. لذا توجه به یافتههای بالینی، تصویربرداری و آزمایشگاهی این کودکان برای تشخیص بیماری بسیار حائز اهمیت است.