بررسی تاثیر سحر خیز بودن Morningness در مقایسه با دیر خیز بودن Eveningness بر روی تغیرات سطح هوشیاری براساس Cerebral State Index پس از تزریق پروپوفول حین القاء بیهوشی در بیمارستان شریعتی سال 99-1398
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
زویا طواف
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۷ص.
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
بیهوشی و مراقبت های ویژه
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
خواب یکی از نیازهای اساسی و اصلی هر انسان است. ناهنجاری های خواب به صورت، اختلالاتی در نظم، کمیت و یا کیفیت خواب هستند که منجر به اختلال در کارکرد روزانه اشخاص می شوند. با توجه به شیوع بالای اختلال خواب در جمعیت عمومی (42-15%) واهمیت خواب در بقای سلامت جسمی و روانی انسان، مطالعات زیادی درباره ماهیت خواب،اختلالات و بهبود کیفیت آن صورت گرفته است. بنابراین با توجه به ارتباط خواب و بیهوشی، شیوع بالای اختلال خواب برآن شدیم تا میزان هوشبر مصرفی حین القاء و نگهداری بیهوشی را در افراد سحر خیز (بر اساس اندکس اولسبرگ) با افراد دیر خیز مقایسه کنیم.روش بررسی: پس از انتقال به اتاق عمل تمام بیماران تحت مانیتورینگ CSI قرار می گیرند، CSI در بدو ورود آن ها ثبت می شود. القا بیهوشی در تمامی بیماران با ۲.۵ میلی گرم پروپفل انجام شده و میزان تغییرات در زمان های صفر ۳۰ ثانیه ۴۵ ثانیه ۶۰ ثانیه و ۹۰ ثانیه ثبت می شود. همچنین زمان و ساعت اینداکشن بیهوشی بیماران نیز ثبت می شود. در انتها میزان تغییرات سطح هوشیاری بیماران بر اساس زمان اینداکشن و نوع سحر خیز یا دیر خیز بودن بیماران بررسی می شود.یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی شرکت کنندگان 5/12 ± 1/46 سال بود. میانگین سنی در گروه سحرخیزان 7/9 ± 7/55 و در گروه سنی دیرخیزان 2/10 ± 4/37 سال بود. نسبت جنسیتی در بیماران این مطالعه، 43 نفر مرد (7/53 %) و 37 نفر زن (3/46 %) بود. از شرکت کنندگان در این مطالعه، 15 نفر (75/18 %) Definite Morning، 21 نفر (25/26 %) Moderate Morning، 10 نفر (5/12 %) Intermediate، 18 نفر (5/22 %) Moderate Evening و نهایتا 16 نفر (20 %) Definite Evening بودند. مجموعا در این مطالعه 36 نفر سحرخیز (45 %) و 34 نفر دیرخیز (5/42 %) بودند. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه مردان دیرخیزتر و زنان سحرخیزتر بودند اما اختلاف میزان CSI در بین مردان سحرخیز و دیرخیز و همچنین در میان زنان سحرخیز و دیرخیز معنادار نبود. جوان تر ها دیرخیز تر و سالمندان سحرخیز تر بودند. در نهایت بیشتر میزان تغییر CSI در دیرخیزان در صبح و سپس در سحرخیزان در عصر بود. کمترین میزان تغییر هم ابتدا در سحرخیزان در صبح و سپس در دیرخیزان در عصر بود. تفاوت سحرخیزان و دیرخیزان در تغییر مقدار CSI در صبح و در عصر معنادار بود.