بررسی شیوع درماتیت تماسی در میان پرسنل درمانی در طول پاندمی COVID 19 در بیمارستان رازی و امام خمینی تهران و ضیائیان
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
پونه یزدانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۷ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
پوست
Date of degree
۱۴۰۱/۰۸/۱۷
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: بیماری های پوستی شغلی پس از آسیب های اسکلتی عضلانی و تروماهای مکرر، دومین نوع شایع بیماری شغلی در ایالات متحده آمریکا می باشند. درماتیت تماسی (CD) یک بیماری التهابی پوستی است که با خارش، اریتم، وزیکول و پوسته مشخص می شود. می تواند به صورت درماتیت حاد، تحت حاد یا مزمن ظاهر شود. در ارتباط با بروز پندمی اخیر COVID-19، مشاهدات ضمنی و گزارشات شفاهی حاکی از شیوع افزایش یافته درماتوز های پوستی و خصوصا درماتیت تماسی و درماتیت دست می باشد که این امر می تواند در اثر افزایش کلی ساعات شغلی و تماس بیشتر با مواد شوینده و آنتی سپتیک و همچنین استفاده از لوازم محافظت شخصی باشد که در مطالعات علمی اخیر نیز تایید گردیده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع، عوامل خطرساز درماتیت دست ناشی از کار و کیفیت زندگی پرسنل بهداشتی درمانی در بیمارستانهای امام خمینی، رازی و ضیاییان که سه مرکز اصلی بستری بیماران مبتلا به کووید-19 هستند، بود.روش کار: این مطالعه در چارچوب پژوهش های بررسی مقطعی قرار می گیرد که جمعیت مورد پژوهش کادر درمانی سه بیمارستان رازی، امام خمینی و ضیاییان در طول پاندمی COVID-19 (اسفند 98 و فروردین 99) بودند. پس از مراجعه پژوهشگر به بخش های درگیر بیماری COVID-19 شامل اورژانس و بخش بستری و آی سی یو، پرسنل درمانی در صورتی که رضایت آگاهانه برای ورود به مطالعه داشتند مورد مصاحبه چهره به چهره قرار گرفتند و پس از تکمیل پرسشنامه، اطلاعات آن مورد آنالیز آماری برای مشخص گردیدن میزان شیوع و علایم بالینی و رابطه احتمالی ریسک فاکتور ها قرار گرفت.نتایج: میانگین سنی شرکت کنندگان مطالعه، 34.7±8.13 می باشد. 73.7 درصد شرکت کنندگان مطالعه را زنان تشکیل داده اند. غالبیت افراد (61.5 درصد) متاهل بوده و شغل آن ها پرستار و تکنسین (55.4 درصد) بوده است. 40.3 درصد افراد سابقه کار بیش از 10 سال داشتند. اکثر افراد تحت مطالعه در تماس مستقیم و ابتلا به COVID19 و یا تماس با افراد مبتلا بوده اند (65.2 درصد). میان کلیه ی علامت های مشاهده شده با ابتلا به درماتیت تماسی رابطه معنی دار آماری دیده شد. همچنین ارتباط آماری معنی داری بین متغیر های زیر با ابتلا به درماتیت تماسی مشاهده شد: جنسیت، شغل، سابقه ابتلا به COVID19، شستشو دست با آب و صابون، نوع ماده شوینده، کرم نرم کننده، لوازم محافظتی، ساعت کاری استفاده از لوازم محافظتی، نوع دستکش، حساسیت به نوع دستکش، استفاده از کرم مرطوب کننده، استفاده از پماد کورتونی و سابقه اگزما یا بیماری های پوستی.بحث و نتیجه گیری: افزایش OHD در بین کارکنان مراقبت های بهداشتی در نتیجه همه گیری COVID-19 یک مشکل بزرگ در مقیاس بین المللی است. به نظر می رسد ارتقاء دانش کارکنان در مورد این موضوع و یافتن پیشگیری های مناسب مانند استفاده مکرر از نرم کننده ها در طول روز، پس از استفاده از ضدعفونی کننده ها یا شستن دست ها و قبل از خواب ضروری است. استفاده از ضدعفونیکنندههای فرمولهشده با گلیسیرین یا استفاده از pan برای جلوگیری از از کاهش رطوبت سطح پوست و استفاده از دستکشهای نخی زیر دستکشهای لاتکس ممکن است برای کاهش تماس شیمیایی ودفعات کمتر شستشو با اب و صابون مفید باشد. ویزیت های روتین توسط متخصص پوست بسیار توصیه می شود.