تعیین ارتباط یافته های MRI (Magnetic resonance imaging) با پیامدهای بالینی بیماران مبتلا به نورالژی تریژمینـال تیپیک تحت جراحی میکرووسکولار دکمپرشن عروقی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان سینای تهران در سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۹
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
حنان ابراهیمی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۸ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
بیماری های مغز و اعصاب
Date of degree
۱۴۰۱/۰۶/۱۷
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: ضرورت انجام بررسی تصویر برداری و میزان نتایج روش جراحی هنوز نامشخص است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط یافته های MRI با پیامد های بالینی بیماران مبتلا به نورالژی تریژمینـال تیپیک که تحت جراحی میکرووسکولار دکمپرشن عروقی قرار گرفته اند، بود.روش: در این مطالعه کوهورت، مراجعـه کنندگان با تشخیص نورالژی تریژمینـال کاندید عمـل جراحـی میکروواسکولار در طـی سـالهای ۱۳۹۷-۱۳۹۹ به بیمارسـتان سینای تهران مورد بررسی و حداقل به مدت یک سال تحت پیگیری قرار گرفتند. در تمامی بیماران قبل از عمل جراحی MRI با روش های Constructive Interference in Steady State (CISS) وFast imaging employing steady-state acquisition (FIESTA) انجام شد. آنالیز داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد.نتایج: در بین 28 بیمار با نوالژی تریژمینال، میانگین سنی 23/15 ± 5/52 سال بود. یافته های CISS قبل از عمل در 6/78% موارد مثبت بودند. در 7/85% بیماران یافته های مثبت تشخیصی حین جراحی مشاهده گردید. ارتباط آماری معنی داری بین یافته حین عمل و نتایج پاتولوژی حین عمل با وضعیت نتایجCISS دیده می شود (022/0P=و 006/0P=). نتایج مثبت MRI در بیماران مورد تحقیق دارای حساسیت 5/87%، ویژگی 0/75%، ارزش اخباری مثبت 5/95% و ارزش اخباری منفی 0/50% بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که CISS MRI قدرت پیش گویی کننده برای عوارض بعد جراحی و میزان عود پس از جراحی ندارد. لذا استفاده از این ابزار تصویربرداری برای پیشگویی دقیق نورو وسکولار کمپرشن و پیامدهای بالینی بعد از عمل کافی نیست و مطالعات با حجم نمونه بیشتر و مدت پیگیری طولانی تر توصیه می شود.