بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی و علائم روان تنی در کادر درمانی( پزشکان، دستیاران تخصصی، پرستاران) شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۱
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
ریحانه نجفی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۶ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
طب کار
Date of degree
۱۴۰۰/۰۳/۰۲
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
زمینه: پژوهش های انجام شده نشان می دهد که تجربه استرس میتواند تأثیرات زیان آوری بر سلامت جسمی و روانی کادر درمان داشته باشد. فرسودگی شغلی ناشی از استرس در محیط کار باعث ایجاد فشار عصبی، فکری و عاطفی می شود علاوه بر این سبب تشدید مشکلات جسمانی و قلبی ـ عروقی، دردهای اسکلتی و عضلانی و اختلالات روان تنی (سایکوسوماتیک) می شود. استرس شغلی یکی از مهمترین ریسک فاکتور های ابتلا به اختلالات روان تنی در محیط کار می باشد. بروز اختلالات روان تنی خود مجددا منجر به افت کیفیت ارائه خدمات، تمایل برای دست کشیدن از شغل، غیبت و روحیه پایین میشود.هدف: بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی و علائم روان تنی در کادر درمانی( پزشکان، دستیاران تخصصی، پرستاران) شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال 1399-1401.روش: کادر درمانی شامل پزشکان، دستیاران تخصصی، و پرستاران از چند بیمارستان دانشگاه ها علوم پزشکی تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای افراد شرکت کننده در مطالعه چهار پرسشنامه تهیه شد. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه Maslach’s Burnout Inventory جهت بررسی فرسودگی شغلی، پرسشنامه سوم که به بررسی علائم روان تنی می پردازد Psychosomatic symptoms in nonclinical context و آخرین پرسشنامه جهت بررسی نگرش کادر درمان نسبت به کووید-19 بود. پس از جمع آوری داده ها اطلاعات وارد نرم افزار version 20 SPSSشد و مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت.یافته¬ها: طبق نتایج این مطالعه، از 316 پرسنل ثبت نام وارد شده در مطالعه 101 نفر مرد و 215 نفر زن بودند. میانگین سنی در این افراد 32.87 سال بوده است. این افراد به طور متوسط 213 ساعت در ماه کار می کردند. از نظر وضعیت تأهل 166 نفر متاهل و 150 نفر مجرد بودند. فرسودگی شغلی، علائم روانتنی، خستگی عاطفی و مسخ شخصیتی با نمرات بالای PHQ و استرس کرونا در ارتباط بودند (p-value<0.05). طبق آزمون رگرسیون لجستیک، استرس کرونا از ریسک فاکتورهای فرسودگی و استرس کرونا و فرسودگی از ریسک فاکتورهای علائم روان¬تنی شناخته شدند (p-value<0.05).نتیجه¬گیری: طبق نتایج پژوهش نشان داد فرسودگی شغلی، مسخ شخصیتی، و خستگی عاطفی با علائم روان¬تنی و کار در بخش کووید به طور معناداری در ارتباط است. همچنین استرس دوران کووید از ریسک فاکتورهای فرسودگی شناخته شد. فرسودگی و استرس کرونا نیز از ریسک فاکتورهای علائم روان تنی شناخته شدند. پژوهش های آینده باید به دنبال مداخلات کارآمدی برای کاهش فرسودگی شغلی و علائم روان تنی در بین کارکنان حوزه سلامت باشند.