ارزیابی و تشخیص کودکان ایرانی کم بینا با پروتکل اصلاح شده الکترورتینوگرافی تجارب 10 ساله
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
ملیکا صمدی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۶ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
چشم پزشکی
Date of degree
۱۴۰۱۰۲/۰۴
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
بیان مسئله: اختلال بینایی کودکان یک چالش تشخیصی است، به ویژه زمانی که معاینات اولیه چشمی و اندازه گیری عیب انکساری ظاهرا طبیعی باشد. ارزیابی و تشخیص اولیه برای تسهیل توانبخشی به موقع بیمار بسیار مهم است. بنابراین، روشهای کمی الکتروفیزیولوژیک مانند الکترورتینوگرافی(ERG) برای ارزیابی عملکرد شبکیه و تأیید اینکه آیا اختلالات ارثی یا دژنراتیو شبکیه علی رغم معاینه طبیعی فوندوس وجود دارد یا خیر، مورد نیاز است. همچنین، پروتکل استاندارد ERG توصیه شده توسط ISCEV با توجه به زمان طولانی و نیازمندی به بیهوشی یا داروی خواب آور در کودکان و آرامش کودک پروتکل قابل حصولی برای کودکان نمی باشد.هدف از اجرا: این مطالعه با هدف بیان تجربه 10 ساله استفاده از پروتکل modified mesopic ERG بر روی کودکان با مشکل کم بینایی طراحی و اجرا شده است.روش اجرا: این مطالعه یک case series بر روی کودکان با مشکل کم بینایی مراجعه کننده به بیمارستان فارابی تهران است که در سال های 1389 تا 1399 تحت modified mesopic ERG قرار گرفته اند. اطلاعات دموگرافیک از قبیل سن، جنس، سابقه مدیکال بیمار و خانواده اش، شرح حال جراحی قبلی و دارویی و سابقه تروما و علاوه بر آن، معاینات کامل چشم پزشکی از جمله معاینات با slit lamp و معاینه کامل فوندوس و رفرکشن و حدت بینایی بیمار و تشخیص کلینیکال بیمار به طور کامل گردآوری شد. تشخیص نهایی چشم پزشکی نیز بر اساس معاینات کامل چشمی و نتایج ERG داده شد. حدت بینایی براساس روش های متناسب با سن و همکاری بیمار اندازه گیری شد. برخی از کودکان با انواع مختلف مشکلات نورولوژی از جمله حملات تشنجی و ناتوانی های ذهنی مراجعه کردند؛ بنابراین ما بیماران را بر اساس تاریخچه پزشکی کلی آنها به دو گروه تقسیم کردیم: کودکان با مشکلات نورولوژیک (گروه 1) و کودکان بدون سابقه اختلالات نورولوژیک (گروه 2). داده های این مطالعه با استفاده از نسخه 21IBM SPSS تحت آنالیز قرار گرفت و P-value کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.نتایج: در طی 10 سال از 2010 تا 2020، 955 بیمار واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند. از بین 955 کودک، 286 نفر (82/22 %) از بیماران دارای مشکلات عصبی از جمله حملات تشنج، تاخیر در رشد و ناتوانیهای ذهنی بودند. به طور کلی، میانگین سن مراجعه 33/46±28/38 ماه و نسبت مرد به زن 5/1 به 1 بود. در بین کودکان مراجعه کننده برای ERG تشخیصی (839 نفر، %85/87 کل کودکان مورد مطالعه)، 45% طبیعی و برای3/54 % دیستروفی/اختلال عملکرد شبکیه تشخیص داده شد. دیستروفی rod-cone (160 نفر، 19%)، LCA (126 نفر، 15%) و دیستروفی cone-rod (92 نفر، 11%) شایع ترین تشخیص ها بودند (شکل 3، جدول 2). ERG نرمال در 65 نفر (% 3/17) از کودکان ، با آمبلیوپی، نیستاگموس، استرابیسم و رنگ پریدگی دیسک بینایی همراه بود؛ درحالی که در 7/82 % (311 نفر) دیگر از کودکان با نتیجه ی نرمال ERG، یافته مثبتی در معاینه یافت نشد. کم بینایی شایع ترین شکایت اصلی بیماران بود (%4/38 و 367 نفر). در میان بیماران مراجعه کنندگان با مشکل کم بینایی، %4/41 از کودکان ERG نرمال داشتند، در حالی که rod-cone dystrophy (%9/22)، LCA (%5/9) و دیستروفی cone-rod (%9/7) از شایع ترین تشخیص های مرتبط با بیماری های شبکیه بود.نتیجه گیری: در این مطالعه ما کاربرد modified mesopic ERG را به عنوان یک پروتکل تشخیصی عملی و سریع در ایجاد تشخیص بیماریهای شبکیه در کودکان کمبینا، با حداقل ناراحتی و خطر ارائه کردهایم. در این مطالعه، ما همچنین علل شایع ارجاع و شایع ترین تشخیص های بالینی و الکتروفیزیولوژیک را در کودکان کم بینا شناسایی کردیم.