بررسی اختلالات مفصل تمپورومندیبولار در بیماران با سردرد میگرنی بزرگسال و مقایسه آن با گروه کنترل
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سارا حیدری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۵ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
بیماری های مغز و اعصاب
Date of degree
۱۴۰۱/۰۷/۱۷
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: میگرن یک بیماری عصبی عروقی با حملات مکرر سردرد خفیف تا شدید است و به مدت 72-4 ساعت طول میکشد و با تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا همراه است. اگرچه پاتوفیزیولوژی میگرن هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما مطالعات فاکتورهای ژنتیکی و محیطی را در تشدید و یا پیشرفت این بیماری دخیل میدانند. لذا بررسی فاکتورهای دخیل در درمان و کنترل حملات میگرن اهمیت زیادی دارد. یکی از مهمترین و شایعترین علل تشدیدکننده سردردها اختلالات مفصل تمپورومندیبولار میباشد. رابطه بین میگرن و اختلالات تمپورومندیبولار پیچیده است و مطالعات اخیر همراهی بین سردرد و اختلالات مفصل تمپورمندیبولار را نشان داده که دو پدیده جداگانه هستند اما یکی بر روی دیگری به عنوان فاکتور تشدیدکننده و تداومدهنده اثر دارد. با توجه به این موارد ذکرشده هدف از این مطالعه بررسی شیوع و انواع اختلالات تمپورومندیبولار در بیماران با سردرد میگرنی جهت کمک برای بهبود علایم بیماران و نیز کاهش سردردهای میگرنی و ارجاع به متخصص دندانپزشک برای درمان به موقع و کنترل علائم میباشد.مواد و روشها: در این مطالعه که به شکل مورد-شاهدی در بیماران میگرنی مراجعهکننده به کلینیک سردرد بیمارستان سینا انجام شد، 95 نفر بیمار میگرنی بر اساس معیارهای ICHD III به عنوان گروه مورد و 95 نفراز افرادی که سابقه سردرد نداشتند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و در هر دو گروه اختلالات Temporomandibular joint (TMJ) بررسی و ثبت شدند.یافتهها: از 95 نفرگروه مورد 69 نفر زن (72%) و 26 نفر مرد (27%) و گروه شاهد شامل 51 نفر زن (53%) و 44 نفر مرد (44%) بودند. گروه مورد، 43 نفر از افراد میگرن مزمن و 52 نفر از افراد میگرن دوره ای داشتند. براساس کرایتریای The Research Diagnostic Criteria for Temporomandibular Disorders (RDC/TMD) شیوع اختلال TMD در گروه مورد 54 نفر (%56٫8) یعنی بیش از نیمی از بیماران و در گروه مورد 26 نفر (%27٫4) بدست آمد که به طور معناداری در گروه مورد که بیماران مبتلا به میگرن بودند بیشتر از گروه شاهد بود و شیوع TMD در گروه مورد در زنان بیشتر از مردان بود. در مقایسه بین گروه مورد با شاهد آرترالژی در گروه مورد 38نفر و در گروه شاهد 7 نفر به دست آمد. اختلالات میوفاسیال در گروه مورد 18 نفر و در گروه شاهد 3 نفر بدست آمد. 2 نفر از بیماران گروه مورد جابجایی دیسک بدون برگشت با محدودیت باز کردن دهان داشتند و در گروه شاهد 1 نفر ثبت شد. در مقایسه بین دو گروه 48 نفراز بیماران میگرنی عادات پارافانکشنال داشتند و در گروه شاهد این آمار کمتر بود و 21 نفر ثبت شد.نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع اختلالات مفصل تمپورومندیبولار در بیماران مبتلا به سردرد میگرنی، حدود دو برابر بیشتر از بیماران غیر مبتلا به میگرن بود. همچنین، در بیماران میگرنی، شایعترین نوع درگیری، آرترالژی و درد میوفاسیال بوده که در این بیماران، با تفاوت معناداری بالاتر از بیماران غیر مبتلا به میگرن بوده است.