بررسی خصوصیات دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک بیماران پروکراتوز مراجعه کننده به بیمارستان رازی بین سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۸
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
فاطمه فاضلی فرد
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۴۵ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۴/۰۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: پروکراتوز یک بیماری مزمن پوستی نسبتا ناشایع و دارای اشکال بالینی متعدد و مختلف است که بروز و شیوع دقیق آن مشخص نیست . این بیماری به طور معمول در بالغین و در دهه ی پنجم زندگی دیده می شود .و به طور کلی هیچ تفاوت جنسیتی و نژادی در ابتلا به آن دیده نشده است. از آنجایی که دیده شده ضایعات پروکراتوز توانایی تبدیل شدن به کنسر های غیرملانومی پوست یعنی کارسینوم سلول اسکواموس (SCC) و سلول بازال (BCC) را دارند بسیاری بر این باورند که پروکراتوز یک ضایعه ی پیش بدخیم است. میزان تبدیل شدن به بدخیمی در مطالعات 7.5 تا 11 درصد تخمین زده شده است و به همین جهت تشخیص و درمان درست این بیماری حائز اهمیت می باشد. هال مارک هیستوپاتولوژیک تمام انواع پروکراتوز وجود کورنوئید لاملا است که برای این بیماری تشخیصی است. هدف ما از انجام این مطالعه بررسی خصوصیات دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک بیماران پروکراتوز مراجعه کننده به بیمارستان رازی به عنوان بزرگترین بیمارستان ریفرال پوست در ایران است. روش کار: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شد پرونده تمام بیماران با تشخیص پاتولوژی قطعی پروکراتوز بین سال های 1390 تا 1398 تحت بررسی قرار گرفت. اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافیک (سن ، جنس ) ، بیماری زمینه ای (سابقه قبلی تروما ، نقص ایمنی ) ، محل ضایعه ، وجود یا عدم وجود خارش و ویژگی های هیستوپاتولوژیک ضایعات (وجود کورنوئید لاملا، دیس کراتوتیک سل در اپی درم، هیپوگرانولوز، انفیلتراسیون لنفوسیتی درم فوقانی و ملانوفاژ درم فوقانی ) استخراج گردید. و در نهایت توسط آزمون های آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 52 بیمار با تشخیص پاتولوژیک قطعی پروکراتوز، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 48.8±16.6بود. خارش در62 درصد(32 نفر) بیماران به عنوان شکایت اصلی بیماری و سابقه ی تروما در 11.5درصد(6 نفر) و سابقه ی نقص ایمنی تنها در3.8 درصد بیماران (2 نفر) وجود داشت.نسبت مردان به زنان 29 به 23(1.26 به 1) بود .بر اساس محل ضایعه، درگیری اندام تحتانی در 26 بیمار(50 درصد) ، درگیری اندام فوقانی در 11بیمار (21.1 درصد) ، درگیری سر و گردن در 7 بیمار (13،5درصد ) ، درگیری ژنیتالیا در 5 بیمار (9.62 درصد) و درگیری تنه در 3 بیمار (5،7 درصد ) مشاهده شد. از نظر خصوصیات هیستوپاتولوژیک، کورنوئید لاملا در 100 درصد موارد، ارتشاح لنفوسیتی در درم فوقانی در 58 درصد بیماران (30 بیمار ) ، دیس کراتوتیک سل در اپیدرم در 31درصد بیماران (16 بیمار) ، هیپوگرانولوز در 26 درصد موارد (14بیمار) ،و ملانوفاژ درم فوقانی در 19 درصد بیماران (10 بیمار ) مشاهده شد . بنابراین کورنوئید لاملا و ارتشاح لنفوسیتی در درم فوقانی شایع ترین تغییرات پاتولوژیک مشاهده شده در ضایعات پروکراتوز بودند. نتیجه گیری: اگرچه پروکراتوز یک بیماری پوستی نسبتا ناشایع است اما از آن جایی که این ضایعات توانایی تبدیل شدن به بدخیمی های غیر ملانوتیک پوستی را دارند، تشخیص و درمان درست این بیماران حائز اهمیت می باشد. تشخیص بیماری عمدتا بر اساس ارتباط و همبستگی بین تظاهرات پوستی و تغییرات هیستوپاتولوژیک که برای پروکراتوز تشخیصی می باشند، گذاشته می شود.