عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
NATIONAL BIBLIOGRAPHY NUMBER
Number
۹۸۰۴۴پ
LANGUAGE OF THE ITEM
.Language of Text, Soundtrack etc
فارسی
TITLE AND STATEMENT OF RESPONSIBILITY
Title Proper
بررسی بقای استفاده از داروی infliximab در بیماران پسوریازیس مراجعه کننده به بیمارستان رازی طی سالهای 1390 تا 1395 و بررسی عوامل موثر برآن
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
نسرین شایان
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۵ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری پزشکی عمومی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۴/۱۲
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
هدف مطالعه: بررسی بقای داروی اینفلکسیمب در بیماران پسوریازیس و ارتباط آن با عواملی از جمله ویژگی های دموگرافیک وبیماری های همراه و داروهای دیگر مصرف شده بصورت همزمان و کمک به افزایش بقای این دارو در بیماران. روش اجرا: جمعیت مورد مطالعه ، بیماران مبتلا به پسوریازیس می باشند که در سال های90الی95به بیمارستان رازی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده اندوتحت درمان با اینفلکسیمب قرار گرفته اند. اطلاعات این بیماران از پرونده های بخش بایگانی بیمارستان رازی، گردآوری شده است.متغیرهایی شامل سن،جنس،داشتن دیابت و بیماری قلبی و درمانهای سیستمیک قبلی در این بیماران موردبررسی قرار گرفت وتجزیه وتحلیل داده های آماری با استقاده از نرم افزار SPSSانجام شده و متغییرهای پیوسته با استفاده از آناالیز واریانس (ANOVA)و متغییرهای دوگانه با استفاده ازآزمون کای اسکوییر پیرسون مقایسه شدند .تجزیه و تحلیل بقا با با روش کاپلان مایر انجام شد. P=0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: در این مطالعه پرونده 104بیمار مورد بررسی قرار گرفتند.در بین بیماران57مرد (54.80%)و47زن (45.2%)حضور داشته اند میانگین سنی افراد شرکت کننده40.97می باشد که میانگین سنی زنانی که وارد مطالعه شده اند 39.38سال و مردان 42.29سال میباشد که اختلاف معنادار آماری از نظر میانگین سنی میان آنها مشاهده شد (p-value=.041) و مردان دریافت کننده دارو میانگین سنی بیشتری داشتند. میانگین تعداد دز دریافتی دارو در مردان 29.35دز و میانگین تعداد دز دریافتی در زنان28.90 دز بوده است که ارتباط معناداری میان تعداد دز دریافتی دارو و جنسیت مشاهده نشد وجنسیت تاثیری در افزایش بقای دارو ندارد Pvalue=0.918)) در بین افراد مورد مطالعه طی مدت 5سال برای 40نفر از بیماران درمان قطع شده است که به ترتیب به علل زیر میباشد : 25نفر(24.03%) به علت کاهش یا عدم اثر دارو در بهبود بیماری 6(5.76%)نفر به علت ایجاد eruption های پوستی. 5(4.80%) نفر به علت ابتلا و تشخیص بیماری سرطان (پستان و میلوپرولیفراتیو وریه) 4 (3.84%)نفر به دلیل عدم تمایل و مراجعه بیمار جهت ادامه درمان. در بین افرادی که درمان برای آنهاقطع شده 22مرد (55.0%) و 18زن (445.0%)حضوردارند که باتوجه به (p-value=0.975) ارتباط معناداری میان جنسیت و قطع دارو مشاهده نشد.درمیان افراد مورد مطالعه 22نفر از مردان و 7نفر از زنان سابقه مصرف دخانیات (سیگار وقلیان)داشتند که میانگین مدت دریافت دارو در بین افراد سیگاری 29.6ودر افراد غیر سیگاری28.9بوده است که باتوجه به (p-value=0.95) اختلاف معنی دار نبوده و در افراد سیگاری پاسخ به درمان و مدت بقای دارو با سایر افراد تفاوت معناداری ندارد. در بین افراد مورد مطالعه 18نفرسابقه ابتلا به بیماری دیابت داشته اندکه میانگین تعداد دز دریافت دارو در این افراد 20.11 ودر افراد دیگر 22.23میباشد که با توجه به (P-VALUE=0.39) اختلاف معنادار نمی باشد و بیماری دیابت باعث کاهش بقای دارو نمیشود. در بین افراد مورد بررسی 12نفردارای بیماری قلبی بوده اند که میانگین تعداد دز دریافتی دارو در آنها 22.33دزو در سایر افراد جامعه 21.80 دز بوده است که با توجه به(P-VALUE=0.85) اختلاف معنادارای میان بقای دارو در افراد دارای بیماری قلبی و افراد سالم وجود ندارد. میانگین مدت زمان درگیری با بیماری در افراد مورد بررسی 13.35سال میباشد که کمترین مدت بیماری 3سال و بیشترین 30سال بوده است که بین مدت زمان دریافت دارو و مدت زمان شروع بیماری با توجه به ضریب پیرسون 0.249رابطه مستقیم ضعیفی وجود دارد که باتوجه به (p-value=0.01)این رابطه معنادار است بطوریکه که بقای دارو در افرادی که مدت بیشتری از بیماری آنها میگذرد بیشتر است. در بین افراد مورد مطالعه 97نفر سابقه ی مصرف متوتروکسات و60نفر سابقه مصرف نئوتیکازون و92نفر سابقه ی مصرف گلوکورتیکویید قبل ویا حین درمان داشته اند که میانگین مدت زمان بقای دارو در کسانی که سابقه ی مصرف متوتروکسات ونئوتیگازون و پردنیزولون داشته اندبه ترتیب 31.95و32.38و27.167دز بوده است که با توجه به (p-value>0.05) مصرف همزمان متوتروکسات ونئوتیگازون وپردنیزولون باعث تغییر در بقای دارو نمیشود. پیشنهادات برای مطالعات آینده: مقایسه ی بقای داروی اینفلکسیمب وسایر داروهای بیولوژیک و هم چنین بررسی ارتباط میان بقای داروی اینفلکسیمب و سن شروع بیماری پسوریازیس وبررسی پاسخ به درمان بیماران با سنجش معیار PASI
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
پسوریازیس
Entry Element
Psoriasis
a09
a09
اینفلکسیمب
بقای دارو
PERSONAL NAME - PRIMARY RESPONSIBILITY
Relator Code
، پدیدآور
شایان، نسرین
PERSONAL NAME - SECONDARY RESPONSIBILITY
Relator Code
، استاد راهنما
Relator Code
، استاد مشاور
محمودی، حمیدرضا
دانش پژوه، مریم
CORPORATE BODY NAME - SECONDARY RESPONSIBILITY
Entry Element
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ORIGINATING SOURCE
Country
ایران
Date of Transaction
20220719
LOCATION AND CALL NUMBER
Call Number
۲۵۰۱۱
DATA NOT CONVERTED FROM SOURCE FORMAT
Tag of the Source Format Field
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
