بررسی اثر مهاری TP۵۳ مهندسی شده انسانی بررشد رده سلولی سرطان پستان
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
نگار مقاره دهکردی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران،دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۰
PHYSICAL DESCRIPTION
Other Physical Details
جدول و نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
زیست فناوری پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سلولها در معرض استرسهای آسیب زا به قرار دارند و این استرسها در نهایت منجر به جهش، حذف وجابجایی در ماده ژنومی و در نتیجه ناپایداری آن میشوند. همچنین تجمع این تغییرات در ژنوم ایجاد سرطان میکند. در نتیجه برای مقابله با این مشکل به فاکتورهای مهارکننده استرس سلولی همچون تومور ساپرسور TP53 نیاز است. نوع وحشی این مهارگر در مطالعات زیادی برای درمان سرطانها با علت جهش در TP53 استفاده شده است اما به دلیل عدم کارایی نوع وحشی این پروتئین در سلول سرطانی، نیاز به ساختاری بهینه و در عین حال عملکردی احساس میشود.در این تحقیق با طراحی سازهای بر پایهی وکتور AAV و متشکل از چند نوع بهینه سازی ومهندسی در نقاط مهم TP53 ، سعی داریم که از اثرات مهاری داخل سلولی بر این پروتئین کاهش داده و بر شدت عملکرد آن در مهار تومور بیافزاییم. همچنین استفاده از روش انتقال ژن با واسطهی ویروس AAV به عنوان یک روش امن به جای روشهای دیگر حمل ژن به داخل سلول، باعث کاهش سمیت و افزایش میزان ورود ژن TP53 به سلول میشود. لذا در این مطالعه با طراحی یک پروتئین P53 مهندسی شده و القای آن توسط ویروس AAV در سلول توموری سینه میزان عملکرد مهاری آن روی رشد تومور و همچنین اثر آن روی آپوپتوز تومور بررسی گردید.روش کار: ابتدا وکتور pAAV-IRES-GFP حاوی قطعه مهندسی شده P53 طراحی شد. سپس این وکتور همراه با دو وکتور pAAV-DJ Rep/Cap ,p-Helper در سلول HEK293T به کمک محلول Polyethylenimin(Sigma) ترانسفکت شد. پس از آن ذرات ویروسی تشکیل شده با پروتکل مشخص جمعآوری گردید. سلول سرطانی سینه SKBR3 با ویروس ترانسداکت شد و در ادامه بیان ژنهای TP53مهندسی شده، p21 به عنوان مهمترین ژن پایین دست TP53 و BAX به عنوان عامل دخیل در آپوپتوز با Real-time PCRبررسی گردید. میزان آپوپتوز سلولی ناشی از تاثیر TP53 نیز با تست annexinV-PE/7AAD سنجیده شد. یافتهها: براساس نتایج تست Real-time PCR بیان 3 ژن TP53 مهندسی شده، p21 و BAX به عنوان ژنهای پایین دست TP53 نسبت به نمونههای Mock و کنترل افزایش قابل توجهی یافت. همچنین نتایج تست آپوپتوز با کیت annexinV-PE/7AAD و در ادامه انجام فلوسایتومتری نشان داد که جمعیت سلولهای القا شده با ویروس AAV-TP53 دچار آپوپتوز بیشتری نسبت به نمونههای Mock و کنترل شدهاند.نتیجه گیری: با توجه به یافتههای ذکر شده استفاده از ژن TP53 مهندسی با خصوصیات بهبود یافته و انتقال آن با ویروس AAV میتواند از سایر روشهای ژندرمانی بر پایه TP53 موثرتر باشد و با بررسیهای بیشتر و بهینه سازی، این روش قابلیت راه یافتن به clinical trialها را نیز دارا میباشد.