بررسی فراوانی بی خوابی در پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران و ارتباط آن با غیبت از کار در سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۸
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
ثمره ترخان
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۰
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۷ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
طب کار
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: غیبت طولانی مدت از محل کار و یا غیبتهای مکرر خطر قابل توجهی برای از دست دادن کار محسوب می شود که در نهایت به از دست رفتن سالها تجربه کاری منجر می شود. عملکرد مطلوب کاری نتیجه همراستائی فاکتورهای سلامت فیزیکی و روانی است و لذا طبیعی است که کیفیت شغلی هرفرد تحت تاثیر مستقیم اختلالات فیزیکی و روانی رفتاری افراد قرار می گیرد. در این راستا، هردو دسته اختلالات میتوانند به غیبت کاری و لذا کاهش کیفیت شغلی افراد منجر شود. در این راستا، چنین به نظر می رسد که بی خوابی در نتیجه لود کاری بالا و بی کفایتی سیستمهای مدیریت بهداشتی و درمانی میتواند با غیبتهای مکرر و گاه طولانی مدت همراه گردد. آنچنانکه در مطالعه حاضر بدان پرداختیم، بررسي فراواني بیخوابی در پرستاران و ارتباط ان با غيبت از كار آنان بود. روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 304 پرستار بیمارستان امام خمینی (ره) تهران که به صورت تصادفی انتخاب شده اند، انجام شد و هدف از آن بررسي فراواني بیخوابی در پرستاران بيمارستان امام خميني تهران و ارتباط ان با غيبت از كار در سال های 1397-1398 بود. شاخص شدت بیخوابی ISI برای همه پرستاران تکمیل شد. اطلاعات مربوط به غیبت از سیستم حضور و غیاب کارکنان بخش پرستاری و کارکنان بیمارستان جمعآوری شد. نتایج: از لحاظ شدت بیخوابی، بیخوابی خفیف در 174 مورد (2/57%)، بیخوابی متوسط در 65 مورد (4/21%) و بیخوابی شدید در 4 مورد (3/1%) تعیین شد. میانگین ساعات غیبت از کار در بیماران با و بدون بیخوابی به ترتیب برابر 95/0 ± 40/0 و 06/0 ± 16/0 بود که در گروه اول به مراتب بیشتر بود (ارزش p برابر 005/0). میانگین ساعات مرخصی استعلاجی نیز در بیماران با و بدون بیخوابی به ترتیب برابر 64/2 ± 96/9 و 64/0 ± 71/1 بود که در گروه اول به مراتب بیشتر بود (ارزش p برابر 020/0). غیبت از کار با شدت بیخوابی نیز در رابطه بود به نحوی که ساعات غیبت از کار در افراد بدون بیخوابی، بیخوابی خفیف و بیخوابی متوسط تا شدید به ترتیب برابر 06/0 ± 16/0، 07/0 ± 37/0 و 14/0 ± 49/0 برآورد گردید (ارزش P برابر 03/0). بر اساس مدل خطی رگرسیون چند متغیره و در حضور کلیه فاکتورهای زمینه ای مرتبط با غیبت از کار، فاکتورهای نهائی مرتبط با غیبت از کار عبارت بودند از شیفت شب کاری (ضریب بتای استاندارد 46/1، ارزش P برابر 018/0) و شدت بیخوابی (ضریب بتای استاندارد 820/0، ارزش P برابر 030/0). نتیجه¬گیری: تعداد قابل توجهی از پرستاران در ایران از بی خوابی رنج می کشند که این اختلال میتواند به اختلال در روند منظم و مستمر کار و لذا غیبت¬های قابل توجه از محل کار منجر شود؛ بنابراین، با توجه به این مسئله، همبستگی قوی بین بیماری¬های خواب و ترک محل کار در پرستاران کاملاً قابل پیش بینی خواهد بود و با در نظر گرفتن وجود یک تیم کاری مناسب برای مدیریت اختلالات خواب در پرستاران میتواند در کاهش ساعات غیبت تیم پرستاری در محیط کار کمک کننده باشد.