بررسی میزان بیان ژن های NKCC1 و KCC2 در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و همراهی آنها با علائم مثبت و منفی
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
حوریه محقق
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۰
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۲۸ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
علوم اعصاب
Date of degree
۱۴۰۰/۰۹/۱۷
Text preceding or following the note
۱۸.۱۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: اسکیزوفرنیا نوعی اختلال ذهنی ناتوان کننده، مخرب و مزمن است و نرخ شیوع آن در طول زندگی یک درصد می باشد. تشخیص در روانپزشکی براساس توضیحات بیمار در مورد علائم خود، مشاهدات مصاحبه کننده، تاریخچه بیماری در طول زمان و نحوه پاسخ به درمان است. همه این داده ها کارکردهای مبتنی بر فنوتیپ را اندازه گیری می کنند. اما به نظر می رسد تشخیص دقیق چنین اختلالات پیچیده¬ای باید براساس عوامل معتبر (valid) و قابل اعتماد (reliable) باشد. در مطالعه حاضر، انتخاب ژن ها بر اساس نقش احتمالی γ-آمینوبوتیریک اسید (GABA) در روان- آسیب شناسی اسکیزوفرنیا بود. هدف این مطالعه، بررسی میزان بیان ژن های کوترنسپورتر سدیم/پتاسیم/کلراید (NKCC1) و کوترنسپورتر پتاسیم/کلراید (KCC2) (در سطح ترانس¬کریپت در خون محیطی) و نیز همراهی نسبت بیان ژن های NKCC1/KCC2 (در سطح ترانس کریپت در خون محیطی) با علائم مثبت و منفی برای کمک به تشخیص و مانیتورینگ سیر اختلال و درمان اسکیزوفرنیا است.روش کار: مطالعه حاضر، یک مطالعه همراهی ژنتیک کارکردی مورد-شاهدی و بیمارستان- محور بوده و نخستین تلاش برای کشف میزان بیان ژن های NKCC1 و KCC2 در سطح ترانس¬کریپت (mRNA) و مقدار بیان نسبی آنها نسبت به بیان ژن خانه دار (housekeeping) HPRT1 در خون محیطی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا (50 = N) نسبت به افراد شاهد سالم (50 = N) است. میزان بیان نسبی ژن های هدف با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز در زمان واقعی (RT-PCR) و با نرم افزار REST 2009 بر اساس fold change و با نرم افزار SPSS 24 (براساس دلتا سیکل آستانه [Ct∆]) محاسبه شد. همچنین، همراهی سطح mRNA ژن¬های NKCC1 و KCC2 با علایم روان-آسیب شناسی با استفاده از مقیاس نشانگان مثبت و منفی (PANSS) و مقیاس نمره¬بندی روانپزشکی مختصر (BPRS) در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا ارزیابی شد. یافته ها: این یافته ها نشان دادند بیان ژن NKCC1 (در سطح mRNA) در بیماران 2 تا 3 برابر افراد سالم (برحسب fold change) است. همچنین، از آنجا که جهت افزایش Ct∆ نسبت معکوس با جهت افزایش mRNA دارد؛ نسبت ترانس کریپت های NKCC1 به KCC2 (که براساس Ct∆ به طور معنی داری پایین تر است) در گروه بیماران نسبت به گروه شاهد سالم (0.045 = p)، و نیز در گروه مردان بیمار نسبت به گروه مردان شاهد سالم (0.016 = p) به طور معناداری افزایش یافته است. در بین شرکت کنندگان زن نیز، افزایش این نسبت در گروه زنان بیمار در مقایسه با زنان شاهد سالم گرایش به سمت معناداری داشت. (0.075 = p). ما همچنین دریافتیم از نظر آماری بین mRNA ژن های NKCC1 و KCC2 و نسبت mRNA ی NKCC1/KCC2 با نمره مقیاس نشانگان مثبت و منفی (PANSS) و نمره مقیاس رتبه بندی روانپزشکی مختصر (BPRS) همراهی معنادار وجود دارد.نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش نسبت بیان NKCC1/KCC2 در سطح ترانس کریپت (mRNA) می تواند به عنوان یک رگه نشانگر (trait marker) مطرح شود. تشخیص عملکرد غیر طبیعی GABA به صورت افزایش نسبت بیان NKCC1/KCC2 در سطح ترانس کریپت (mRNA) به عنوان یک زیست- نشانگر احتمالی می¬تواند در تشخیص زودهنگام اسکیزوفرنیا و پایش (monitoring) درمان نقش داشته باشد. همچنین به نظر می رسد آسیب شناسی اسکیزوفرنیا در مردان و زنان یکسان نباشد.