بررسی الگوی بیان ایمونوهیستوشیمی PAX8 مونوکلونال در مقایسه با PAX5 در نمونههای لنفوم هوچکین کلاسیک و Nodular lymphocytic predominant در نمونه های پذیرش شده در بیمارستان امام خمینی(ره) و دکتر شریعتی تهران بین سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
زهرا زهاوی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۰
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۸ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
آسیب شناسی
Date of degree
۱۴۰۰/۱۲/۲۱
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: لنفوم هوچکین یکی از شایعترین لنفومهای شناخته شده در جهان است که بر اساس هیستوپاتولوژی و ایمونوفنوتایپ به دو دستهی لنفوم هوچکین کلاسیک و لنفوم هوچکین ندولر با غلبهی لنفوسیتی (NLPHL) تقسیم میشود. PAX5 به عنوان یک مارکر برای لنفوسیتهای B تلقی میشود که در دستهبندی لنفومها به خصوص لنفوم هوچکین کلاسیک نقش دارد. با توجه به ایمونوفنوتایپ معیوب سلولهای ریداشتنبرگ و هوچکین از نظر بروز مارکرهای سلول B، مارکر اصلی جهت تمایز این لنفوم از لنفومهای سلول T، PAX5 میباشد. با توجه به اهمیت تشخیصی PAX5 در تشخیص هوچکین از دیگر لنفومها، بروز ضعیف این مارکر در سلولهای نئوپلاستیک و حتی گاهی منفی شدن آن به علت مشکلات تکنیکی، بر آن شدیم تا به منظور استفادهی احتمالی از مارکر PAX8 در تشخیص و همچنین پیشگیری از تفسیر اشتباه نتایج به عنوان یک چالش تشخیصی، به بررسی الگوی بیان ایمونوهیستوشیمی مارکر PAX8 مونوکلونال در مقایسه با مارکر PAX5 در نمونههای لنفوم هوچکین کلاسیک و NLPHL در بیمارستانهای امام خمینی و شریعتی تهران بپردازیم.روش کار: در مجموع 89 بلوک پارافینی فیکس شده در فرمالین شامل 69 نمونهی لنفوم هوچکین کلاسیک و 20 نمونهی NLPHL پذیرششده در بیمارستان امام خمینی و دکتر شریعتی تهران طی سالهای 99-1395 مورد رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی با آنتیبادی PAX8 مونوکلونال (کلون MRQ-50) قرار گرفتند. لامهای رنگآمیزی شدهی قبلی با آنتیبادی PAX5 نیز بازبینی شدند. وضعیت و شدت بیان هر آنتیبادی در سلولهای نئوپلاستیک و زمینهای به صورت مستقل توسط دو متخصص پاتولوژی گرید بندی و در پایان به وسیلهی آزمونهای آماری مقایسه شدند.نتایج: رنگآمیزی مثبت PAX8 در تمام نمونهها در سلولهای نئوپلاستیک و زمینهای لنفوم هوچکین کلاسیک و NLPHL دیده شد. شدت بیان PAX8 در سلولهای نئوپلاستیک و زمینهای لنفوم هوچکین کلاسیک به طور معنیداری بیشتر از PAX5 بود (P=0.001, ….). همچنین شدت بیان PAX8 در سلولهای نئوپلاستیک و زمینهای لنفوم هوچکین NLPHL به طور معنیداری بیشتر از PAX5 بود (P=0.002 ,P=0.004). شدت بیان PAX5 در سلولهای نئوپلاستیک نمونههای NLPHL به طور معنیداری بیشتر از سلولهای نئوپلاستیک لنفوم هوچکین کلاسیک بود (P=0.047) اما بیان PAX8 در سلول های زمینه ای و نئوپلاستیک تفاوت معنیداری در دو گروه لنفوم نداشت. شدت بیان PAX8 در سلولهای نئوپلاستیک ارتباط معنیداری با جنسیت، محل و عود تومور نداشت.نتیجه گیری: با توجه به شدت رنگ پذیری آنتیبادی مونوکلونال PAX8 (کلون MRQ-50) در سلولهای نئوپلاستیک و لنفوسیتهای ریکتیو زمینهای لنفوم هوچکین کلاسیک، این مارکر می تواند بعنوان مارکر جایگزین یا کمکی PAX5 در تشخیص هوچکین کلاسیک که شیوع نسبتا بالایی در خانواده لنفوم های هوچکین دارد و بعضا چالش تشخیصی با لنفوم سلول T دارد مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین با توجه به اینکه PAX8 در هر دو کلاسیک و ندولر در سلولهای تومورال شدت یکسانی داشته است در همراهی با مارکر CD30 و CD15 کماکان قابل استفاده هست. اما در خصوص علت یکسان بودن شدت رنگ پذیری PAX8 در سلولهای تومورال و زمینه ای و همچنین در دو توع لنفوم کلاسیک و NLPHL ، مطالعه بیشتر با کلون های مختلف از PAX8 و بررسی های بیشتر مولکولار توصیه می شود.