بررسی ارتباط بین آلل ژن های HLA-DQB1*06:00, HLA-DQB1*04:00 HLA-DRB1*15:00 و HLA-B*07:00 در بیماران مبتلا به آلزایمر دیررس در جمعیت ایران و پاسخ دهی آنها به داروی ریواستیگمین
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
فاطمه رضایی راد
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۹
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۸ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
ژنتیک انسانی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
بیماری آلزایمر متداولترین شكل جنون دوره میانسالی و پیری و چهارمین علت مرگ و میر در کشورهای غربی است که طی آن حافظه و اعمال شناختی عالی تر به گونه پیشرونده ای تحلیل می رود. در حدود 10% بیماران که مبتلا به شكل تك ژنی بیماری هستند و در سن پایین درگیر می شوند ژن های مشخص شناخته شده ای عامل ایجاد بیماری می باشند. توارث پیچیده و الگوی چند فاکتوری ایجاد آلزایمر در سنین بالا (LOAD) و نیز هتروژنی آن به صورتی است که در جمعیت های متفاوت علل بیماری و ژنهای مستعد کننده می تواند متفاوت باشد. یكسری از مطالعات مولكولی در مورد بیماری آلزایمر در سن بالا در کشورهای مختلف انجام شده، به جز APOE که در حال حاضر تنها ژن قطعی شناخته شده مرتبط با LOAD در میان جمعیت های مختلف جهان می باشد، ژن های دیگر در جمعیت های مختلف مشارکت متفاوتی در روند بیماری آلزایمر دارند. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط آلل های ژن های HLA-DQB1*06:00 ,HLA-DRB1*04:00 ,HLA-DRB1*15:00 و HLA-B*07:00 با بیماری آلزایمر در جمعیت ایران است و دلیل انتخاب این ژن ها نقش آن ها از لحاظ عملكردی در پروسه ایجاد پاسخ ایمنی علیه بیماری آلزایمر می باشد که همواره آن ها را در زمره ژن های کاندید مهم برای مطالعات همراهی با بیماری آلزایمر قرار می دهد.مواد و روش کار: در این مطالعه ارتباط بین پلی مورفیسم آلل های ژن های HLA-DQB1*06:00 HLA-DRB1*04:00 ,HLA-DRB1*15:00 و HLA-B*07:00در 145 بیمار ایرانی مبتلا به آلزایمر در سن بالا بررسی شد و مقایسه این گروه با 135 فرد سالم گروه کنترل که در این ژن ها تعیین ژنوتایپ شده اند صورت گرفت. بررسی پلیمورفیسم ها به وسیله PCR-AS انجام شد. همزمان با این پروسه مطالعه فارماکوژنتیك در ارتباط با تفاوت در پاسخ به داروی اگزلون در بیماران آلزایمری با توجه به الگوی پلی مورفیك مطالعه شده ،بررسی شد. یافته ها: باتوجه به یافته های حاصل ازاین مطالعه مشخص شد، که آلل DQB1*06:00 باعث مقاومت در برابر ابتلا به بیماری آلزایمر(P-value=0.0074, Relative risk=0.5) و همچنین پاسخ بهتر به داروی ریواستیگمین می شود. در حالی که آلل B*07:00 منجر به افزایش استعداد ابتلا به فرم اسپورادیک بیماری آلزایمر دیررس (P-value=0.0093, Relative risk=1.98) و پاسخ بد به داروی ریواستیگمین می شود. علاوه بر این افراد دارای آلل DRB1*04:00 بهترین پاسخ دهندگان به داروی ریواستیگمین بودند و بیماران دارای این آلل دو سال پس از دریافت ریواستیگمین کاهش شدت در علائم بیماری را نشان دادند. اگرچه در این مطالعه، شواهدی را فراهم شد مبنی بر این که کمپلکس ژنی HLA نقش عمده ای در پاتوژنز AD ایفا می کند. برای آشکار کردن نقش دقیق آلل های HLA و ارتباط احتمالی آنها با سایر عوامل دخیل در پاتوژنز AD، مطالعات بیشتری لازم است.نتیجه گیری : نتایج بررسی آلل های ژن هایHLA-DQB1*06:00, HLA-DRB1*04:00, HLA-DRB1*15:00 و HLA-B*07:00 و آزمون Fisher exact test نشان دهنده ی نقش آلل DQB1*06:00 در مقاومت نسبت به بیماری آلزایمر در افراد سالم و پاسخ بهتر به داروی ریواستیگمین در بیماران بود. همچنین آلل B*07:00 به عنوان آلل مستعدکننده بیماری در بیماران مبتلا به فرم تک گیر آلزایمر دیررس و همچنین پاسخ بدتر به دارو درمانی در این گروه از بیماران مطرح شد. بیماران حامل آلل DRB1*04:00 بهترین پاسخ دهندگان به ریواستیگمین بودند.