بررسی اثر تیمار ترکیبی متفورمین با پلی فنول های گیاهی ( کلروژنیک اسید جنیستئین) بر لیوژنز و التهاب در کبد موش های نر c۵۷bl/۶J دریافت کننده رژیم غذایی پر چرب
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
فهیمه زمانی گرمسیری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۹
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۵۳ص.
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
بیوشیمی بالینی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
گیاهان دارویی، با خواص ضد التهابی، کاندیداهای بالقوه ای برای کاهش NAFLD هستند. گزارش شده است که متفورمین(MET) ، جنیستئین (GEN) و اسید کلروژنیک (CGA)در بهبود NAFLD مؤثر هستند. هدف ما ارزیابی کارآیی تیمار ترکیب MET با GEN و CGA در اثربخشی بهبودی NAFLD و مقاومت به انسولین در موش¬های دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب است.روش کار: 90 موش نر C57BL/6 به دو گروه تقسیم شدند، یک گروه با رژیم غذایی معمولی(SCD) (n=10) و گروه دیگر با رژیم غذایی پرچرب (HFD) (n=80)به مدت 10 هفته تغذیه شدند. سپس حیوانات در گروه HFD به طور تصادفی به 8 گروه شامل رژیم غذایی پرچرب، رژیم غذایی پرچرب با MET (0.25%)، GEN (0.2%) و CGA (0.02%) به صورت جداگانه و ترکیبی تقسیم شدند. پس از 12 هفته، بيان ژن¬های درگیر در لیپوژنز و گلکونئوژنز، سطح بیان ژن¬های سیتوکاین¬های التهابی و مارکرهای ماکروفاژهایM1 و M2 (CD11c, CD206, Arg-1) و سطح پروتئينp-AMPK p-GSK-3β, NF-kB, مورد ارزيابي قرار گرفت.نتایج: تیمار ترکیبی متفورمین، جنیستئین و/یا کلروژنیک اسید به طور قابل توجهه¬ای وزن بدن، کبد و گلوکز خون ناشتا را در موش¬ها با رژیم غذایی پرچرب کاهش می¬دهد. همچنین کاهش سطح تری گلیسیرید کبدی با کاهش میزان بیان FAS و SREBP-1c و افزایش بیان ژنCPT1 در موش¬های تحت درمان با ترکیب متفورمین با جنيستئين و/یا كلروژنيک اسيد همراه بود. درمان ترکیبی متفورمین با پلی¬فنل¬های گیاهی منجر به قطبش ماکروفاژها به فنوتیپ M2، کاهش بیانTNF-α ، IL-1β وIL-6 و کاهش سطح پروتئین NF-kB p65 شد. علاوه براین، اثر درمان ترکیبی با کاهش در بیان ژن-های گلوکونئوژنز و افزایش فسفوریلاسیون گلیکوژن سنتاز کیناز3β (GSK-3β) همراه بود. درمان موش¬های HFD با ترکیب متفورمین با جنيستئين و/یا كلروژنيک اسيد با افزایش فسفوریلاسیون AMPK در بهبودی التهاب وکاهش تجمع چربی موثرتر بود.نتیجهگیری: بنابراین می¬توان پیشنهاد کرد که استفاده از پلی فنول¬ها می¬تواند به طور بالقوه باعث تقویت اثر و قدرت متفورمین همراه با خنثی سازی لیپوژنز کبدی و التهاب شود.