بررسی اثر Talabostat (PT-100) بر بیانژن و پروتئین Fibroblast Activation Protein(FAP) و ژنهای مرتبط در مسیرهای سیگنالینگ، در سلولهایFibroblast-Like Synoviocyte (FLS) بیماران آرتریتروماتوئید (RA)، استئوآرتریت (OA) و افراد ترومایی
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محمد جواد موسوی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۹
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۹ص.
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
ایمونولوژی پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سینوویوسیتهای شبه فیبروبلاست (FLS) در سالهای اخیر به عنوان عامل کلیدی در پاتوژنز آرتریت روماتوئید (RA) معرفی شده اند، اما مکانیسم دقیق تغییر شکل و مسیرهای درون سلولی آنها به روشنی مشخص نشده است. این مطالعه با هدف بررسی نقش پروتئین فعالسازی فیبروبلاست (FAP) در تغییرشکل و رفتار سلولهای FLS در بیماران RA انجام شد.روشها: سلولهای FLS ساینوویال از بیماران RA، OA و افراد غیرآرتریتی استخراج شد. جهت بررسی تغییرات FAP-α در سطح mRNA و پروتئین، FLSها به گروههای تیمار نشده و تیمار شده با تالابوستات تقسیم شدند. سنجش سطوح بیان ژنهایFAP-α ،P21 ،P53 ، CCND1،Bcl-2 ،PUMA ،IL-6 ،TGF-β1 ،MMP-2 ،MMP-9 و P2RX7 توسط Real-time PCR انجام گردید. به علاوه، آنالیز سطوح پروتئین FAP-α در گروههای مختلف توسط وسترن بلات انجام شد.نتایج: در اغلب ژنهای مورد مطالعه، سطوح متفاوتی از بیان ژن در سلولهای FLS بیماران RA و OA در مقابل افراد غیرآرتریتی مشاهده شد. با این حال، فقط ژنهای p53 و PUMA آن هم فقط در سلولهای OA FLS بیان بالاتری در مقایسه با سلولهای FLS افراد غیر آرتریتی داشتند. بیان PUMA در این گروه همچنین به شکل معنیداری بالاتر از گروه RA FLS بود. علی رغم عدم مشاهده تفاوت معنی دار در سطوح بیان ژن FAP-α در میان سه گروه، سطوح پایه پروتئین FAP-α در سلول های RA FLS به ترتیب بالاتر از FLSهای غیرآرتریتی و در این گروه بالاتر از سلول های OA FLS بود. تیمار با تالابوستات به طور قابل توجهی سطح پروتئین FAP-α را در هر سه گروه سلولهای FLS کاهش داد، اما تأثیری بر سطوح mRNA FAP نداشت. در نهایت، تیمار با تالابوستات تأثیر قابل توجهی در بیان ژنهای درگیر در چرخه سلولی، تنظیم آپوپتوز و عملکرد سلول FLS RA نداشت. اگرچه، اثر کاهشی معنیداری بر بیان ژن های p21، p53، PUMA و IL-6 تنها در سلولهای OA FLS داشت.جمعبندی: فنوتیپ تغییریافته سلولهای FLS در RA وOA ، با سطوح بالای پروتئین FAP-α همراه بود. اگرچه سیگنالینگ دقیق پایین دست FAP تا به امروز مشخص نشده است، اما به نظر میرسد بیان و بروز FAP گامی کلیدی در تغییرشکل و فعالیت سلولهای RA FLS باشد.