بررسی الگوی آسیب ساختاری در گلوکوم زاویه بسته اولیه و مقایسه آن با گلوکوم زاویه باز اولیه با استفاده از تصویر برداری های BMO-MRW OCT و OCT-A
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سعید محمدی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۲ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
چشم پزشکی
Date of degree
۱۳۹۸/۱۱/۲۱
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
هدف: بررسی تفاوت آسیب ساختاری بین دو گروه POAG و PACG توسط BMO-MRW و OCT-A مقدمه: گلوکوم دومین علت کوری در دنیاست و تا سال ۲۰۴۰ حدود ۱۱۲ میلیون انسان به آن دچار می شوند. دو نوع اصلی گلوکوم، گلوکوم زاویه باز اولیه (POAG) و گلوکوم زاویه بسته اولیه (PACG) می باشند. تفاوت های پاتولوژیک بین دو گروه باعث ایجاد این ایده در ذهن می شود که آسیب های ساختاری در این دو گروه هم می تواند متفاوت باشد. در حال حاضر اندازه گیری ضخامت RNFL پری پاپیلری، BMO-MRW و دانسیته عروقی ماکولا و پری پاپیلری جهت تشخیص و بررسی پیشرفت بیماران گلوکومی مورد استفاده قرار می گیرند. در این مطالعه بر آن شدیم که با استفاده از OCTA و BMO-MRW تفاوت های ساختاری این دو نوع گلوکوم را مورد بررسی قرار دهیم. روش اجرا: در این مطالعه افراد مبتلا به POAG و PACG مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام معاینات دقیق و کامل چشم پزشکی و بررسی فشار چشم این بیماران، ضخامت قرنیه مورد بررسی قرار گرفت. سپس ضخامت RNFLپری پاپیلری به همراه BMO-MRW توسط دستگاه spectralis و همچنین بررسی دانسیته عروقی پری پاپیلری و ماکولا و GCC توسط دستگاه OptoVue مورد بررسی قرار گرفت. دیتا به دست آمده از این بیماران توسط برنامه SPSS 25 مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: ۵۳ چشم در گروه PACG و ۷۸ چشم در گروه POAG وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۶۲.۷ سال در گروه PACG و ۶۲.۹ سال در گروه POAG بود. هیچ اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر سن و جنسیت وجود نداشت. تفاوت معناداری بین CDVA، IOP، VCDR و CCT بین دو گروه وجود نداشت ولی از نظر axial length تفاوت قابل توجه بود. چشم های گروه PACG (22.35±0.89) طول محوری کوچکتری نسبت به گروه POAG داشتند (23.54±1.62) (P= 0.00).هر دو گروه MDتقریبا برابری داشتند که به معنی شدت یکسیان بین دو گروه بود. از نظر ضخامت RNFL، پارامترهای GCCماکولا، دانسیته عروقی پری پاپیلری و ماکولا بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت ولی BMO-MRW در گروه PACG به طور معنی داری بیشتر از گروه POAG بود. نتیجه گیری: پارامترهای وابسته به BMO-MRW مقادیر بیشتری در گروه PACG در سکتورهای نازال سوپریور، نازال، نازال اینفریور، تمپورال اینفریور داشتند. با وجود این یافته ها مساحت BMO بین دو گروه تفاوتی نداشت. این یافته نشان می دهد که گروه PACG در فوندوسکوپی سر عصب بینایی ظاهر بهتری خواهند داشت. بدین ترتیب در تشخیص و بررسی پیشرفت بیماری در این افراد بهتر است به جای پارامترهای سر عصب مثل BMO-MRW و معاینه،بیشتر به ضخامت RNFL پری پاپیلری و پارامتر های GCC دقت کنیم.