مقایسه ی ارزش تشخیصی I-SPECT/CT با I-SPECT/CT در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید که درمان جراحی و aBLATION با ید -۱۳۱ دریافت کرده اند و در پیگیری ۶-۱۲ ماهه بیروگلوبین بالا دارند
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
آیدا محمد علی پور
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۳۶ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
پزشکی هسته ای
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: یکی از روشهای تشخیصی در بیمارانی که با بدخیمی تیروئیدی مراجعه میکنند، به منظور ارزیابی وضعیت آنها اسکن هسته ای با ید رادیواکتیو میباشد. این در حالی است که این روش تشخیصی نیز به درستی مورد ارزیابی و بررسی قرار نگرفته است و کارایی استفاده از روش های متفاوت تشخیصی و نیز کارایی اسکن ید با ایزوتوپهای متفاوت هنوز نیاز به بررسی بیشتری دارد. بر این اساس عوامل مختلفی میتوانند بر روی شکست یا موفقیت درمان موثر باشند و از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند، به طوری که شناخت آنها می تواند میزان شکست درمان را بکاهد. این در حالی است که این شاخص در مطالعات محدودی بررسی شده است، بر این اساس هدف از این مطالعه مقایسه ارزش تشخیصی 123I-SPECT/CT با 131I-SPECT/CT در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید تمایز یافته که درمان جراحی و Ablation با ید-131 دریافت کرده اند و در پیگیری-12 6 ماهه تیروگلوبولین بالا دارند، میباشد. مواد و روشها: 8 بیمار مبتلا به بدخیمیهای تمایز یافته تیروئید که معیارهای لازم به منظور ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. بیماران در دو گروه قرار گرفته هر یک از گروه ها تحت ارزیابی تشخیصی با 123I-SPECT/CT یا 131I-SPECT/CT قرار گرفتند. در ادامه نتایج به دست آمده با استفاده از تست های غیر پارامتریک مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین نتایج این اسکنها با اسکن بعد از درمان نیز مقایسه شد. نتایج: در این مطالعه 8 نفر (با میانگین سنی 60 سال) تحت بررسی قرار گرفته اند که 6 نفر از ایشان مونث (75 درصد) و 2 نفر مذکر بوده اند (25 درصد). شش نفر (75 درصد) دارای تومور اولیه در مرحله 3، یک نفر با مرحله 1 و یک نفر با پاتولوژی نامشخص بوده است. از بین این 8 نفر، یک بیمار پاتولوژی follicular thyroid carcinoma و باقی (88 درصد) papillary thyroid carcinoma داشته اند. در اسکن تشخیصی با ید 131، از 8 بیمار مورد بررسی 4 (50%) بیمار ضایعات متاستاتیک داشتند که تنها در 2 (25%) نفر از آن ها ضایعات جاذب ید وجود داشت. در اسکن تشخیصی با ید 123 ، 5 (62%) بیمار ضایعات متاستاتیک داشتند که تنها در 2 (25%) نفر از آن ها ضایعات جاذب ید وجود داشت. درنهایت، در اسکن پس از درمان نیز در 5 (62%) بیمار ضایعات متاستاتیک وجود داشت که 3 (37.5%) نفر از آن ها ضایعات جاذب ید داشتند. مقایسه ی 2 اسکن تشخیصی ید 123 و ید 131 نشان دهنده ی عدم وجود تفاوت معنی دار بین 2 اسکن بود (P = 0.655). همچنین مقایسه ی نتایج 3 اسکن نیز نشان دهنده ی عدم وجود تفاوت معنی دار آماری بین 3 مدالیته (اسکن تشخیصی ید 131، اسکن تشخیصی ید 123 و اسکن پس از درمان با ید 131) بود ( P = 0.717). در نهایت در مقایسه ی سطح Tg و TSH با نتایج اسکن ها نشان داد که سطح Tg تنها با نتایج اسکن تشخیصی ید 123 همبستگی مثبت معنی دار دارد ( P = 0.033; Rs = 0.75). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می توان مطالعات وسیع تر با حجم نمونه بیشتر و زیرگروه های مشخص انجام داد تا قابل آنالیزهای آماری باشد. در نهایت از این مطالعه نتیجه گیری می شود که اسکن با ید 123 پیش از انجام یدتراپی در بیماران با Tg بالا، می تواند جایگزین اسکن تشخیصی با ید 131 شود و هم چنین در برخی موارد یافته های تکمیلی نسبت به اسکن پس از درمان به ارمغان آورد.