عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
NATIONAL BIBLIOGRAPHY NUMBER
Number
۹۵۷۰۶پ
LANGUAGE OF THE ITEM
.Language of Text, Soundtrack etc
فارسی
Language of Original Work
فارسی
TITLE AND STATEMENT OF RESPONSIBILITY
Title Proper
مطالعه تاثیر مهار PAR2 توسط پپیدوسین P2PA1-18S بر روند التهاب عصبی اتوایمیون در مدل تجربی بیماری مالتیپل اسکلروزیس القاء شده در موش
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
راحیل افتخاری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۲۰ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
ایمنی شناسی پزشکی
Text preceding or following the note
۱۹
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه:Proteinase-Activated-Receptor 2 از اعضای خانواده رسپتورهای متصل به پروتئین G می باشد که به وسیله آنزیم های سرین پروتئیناز مترشحه از سلول فعال می شوند. مطالعات اخیر نشان دهنده افزایش بیان PAR2 در سیستم عصبی مرکزی(CNS) افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS) و همچنین مدل موشی آن (EAE) هستند. مولکول پپدوسین P2pal-18S یک آنتاگونیست PAR2 می باشد که به تازگی سنتز شده است. از آنجایی که سلولهای سیستم ایمنی در التهاب و پاتوژنز بیماری مالتیپل اسکلروزیس نقش قابل توجهی ایفا میکنند، در این مطالعه هدف ما بررسی تاثیر P2pal-18S بر شدت علائم بالینی، تغییرات نوروپاتولوژیک و عملکرد سلولهای ایمنی دخیل در پاتوژنز بیماری MS (التهاب ناشی از عملکرد سلولهای ایمنی) با استفاده از مدل موشی EAE و سیستم های in vitro می باشد.روش ها: در فاز اول مطالعه، بیان مولکول PAR2 بر سطح سلوهای لمفوسیت و ماکروفاژ های جدا شده از موش توسط realtime PCR اندازه گیری شد. همچنین عملکرد این رسپتور ها با اندازه گیری افزایش کلسیم درون سلولی به دنبال تحریک سلولی توسط آگونیست رسپتور PAR2 (2fLIGRLO-NH2)بررسی شد. در فاز دوم مطالعه، جهت تعیین نقش PAR2 در روند التهاب عصبی خود ایمن آنتاگونیست P2pal-18S (10mg/kg) در روزهای ه و ۱۰ پس از القا EAE به صورت زیر جلدی به موشها تزریق گردید. پس از بررسی شدت علائم بالینی تا روز ۳۰ پس از القا بیماری، نخاع موشها جهت بررسی ایمونوهیستوشیمی جدا سازی و برای مارکر های اختصاصی میلین(MBP)، اکسون (SMI312)، سلولهای T (CD3) و ماکروفاژها (Iba1) رنگ آمیزی شد. علاوه بر این جهت بررسی حضور سلول های ایمنی در نخاع موش ها از فلوسایتومتری استفاده شد بدین منظور، مارکرهای CD4 و CD8 جهت بررسی سلولهای T و مارکرهای CD11b و CD45 برای بررسی سلولهای میکروگلیا و ماکروفاژها مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه بر این، سرم موشهای در مان شده و کنترل جهت انجام تست لومینکس و بررسی پنل سایتوکاینهای التهابی و ضد التهابی جدا سازی گردید.در فاز سوم مطالعه، جهت بررسی تاثیر P2pal-18S بر رفتار سلولهایT ، سلولهای T جداسازی شده از طحال موش سالم در محیط آزمایشگاه تحت تاثیر دارو قرار گرفتند و پس از رنگ آمیزی با CFSE و تحریک با آنتی CD3/CD28 به مدت ۴۸ ساعت با فلو سایتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. سوپ رویی سلولهای T جهت بررسی پنل سایتوکاینی جمع آوری شد.همچنین جهت بررسی تاثیر P2pal-18S در تمایز ماکروفاژها ، ماکروفاژهای به دست آمده از مغز استخوان موش با P2pal-18S تیمار شده و تحت رژیم های تمایز دهنده به زیررده های M1 و M2 کشت داده شدند. پس از سپری شدن یک روز از تمایز، فراوانی زیررده های ماکرفاژی با بررسی بیان مارکر های اختصاصی M1 و M2، توسط realtime PCR تعیین شد. علاوه بر این، غلظت سایتوکاین های مختلف بر سوپ رویی ماکروفاژها مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بررسی های مولکولی به همراه Calcium Imaging انجام شده بر روی سلول های لمفوسیتی T و ماکروفاژ نشان دهنده بیان مولکولهای PAR2ی دارای قابلیت سیگنالینگ بر روی این سلولها بود. در موشهای مبتلا به EAE که پپدوسین در یافت کرده بودند کاهش معنی دار علائم نورولوژیک ملاحظه شد. همچنین کاهش انفیلتراسیون سلولهای ایمنی در نخاع موشهای درمان شده با پپدوسین مشاهده گردید. این کاهش انفیلتراسیون سلولهای ایمنی همراه با کاهش میزان دمیلیناسیون و آسیب آکسونال بود. P2pal-18S موجب کاهش تکثیر سلولهای لمفوسیتی پس از تحریک توسط anti CD3/28 گردید. ماکروفاژ های فعال شده در حضور P2pal-18S نیز کاهش بیان مارکرهای M1 و M2 را نشان دادند. بررسی های سایتوکاینی نشان داد که پپدوسین منجر به کاهش تولید سایتوکاین های التهابی و برخی از فاکتورهای رشد از جمله GM-CSF می شود. کاهش سایتوکاین های التهابی و GM-CSF هم در سرم موشهای مبتلا به EAE که پپدوسین دریافت کرده بودند و هم در سوپ رویی سلولهای طحالی مجاور شده با پپدوسین دیده شد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان دهنده نقش گیرنده PAR2 در روند التهاب عصبی خود ایمن و اهمیت درمانی احتمالی مولکول پپدوسین P2pal-18S در روند بیماری EAE/MS می باشد. این اثر احتمالا از طریق کاهش سایتوکاین های التهابی و تولید فاکتور رشد لکوسیتی به دنبال مهار سیگنالینگ PAR2 رخ میدهد. تاثیر درمانی احتمالی مولکول پپدوسین در بیماران مبتلا به MS می تواند در پژوهش های آتی مورد بررسی قرار گیرد.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
ام. اس. (بیماری)
Entry Element
Multiple sclerosis
Topical Subdivision
-- جنبه‌های ایمنی
Topical Subdivision
-- Immunological aspects
a14
a14
مالتیپل اسکلروزیس
EAE
P2pal-18S
PAR2
GM-CSF
Pepducin
PERSONAL NAME - PRIMARY RESPONSIBILITY
Relator Code
، پدیدآور
افتخاری، راحیل
PERSONAL NAME - SECONDARY RESPONSIBILITY
Relator Code
، استاد راهنما
Relator Code
، استاد راهنما
نوربخش، فرشید
هولنبرگ، مورلی
CORPORATE BODY NAME - SECONDARY RESPONSIBILITY
Entry Element
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ORIGINATING SOURCE
Country
ایران
Date of Transaction
20230214
LOCATION AND CALL NUMBER
Call Number
۱۹۶۰ف
DATA NOT CONVERTED FROM SOURCE FORMAT
Tag of the Source Format Field
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
